Vlaanderen of Duitsland, 't is niet zo verschillend.

Eigenlijk doe ik niet zo'n verschillende dingen in Duitsland of in Vlaanderen...

Mooi gedekte tafels fotograferen, in een Hamburgse kookstudio of een Bierbeekse tuin:


Beetje koken, met collega's of vriendjes:

En dan aan gezellige lange tafels eten. Barbecue bijvoorbeeld, of ook wel eens gorgonzola-ravioli met zoet-zure peren, gebraad met lagoustine en bearnaisesaus en creme brulee met rozemarijn-gember-ijs.

Als er maar veel mensen en lekker eten is, dan ben ik wünschlos glücklich.

Wort des Tages:
- Muster (dat betekent patroon, een woord wat al wel eens voorkomt als je ingenieur beeldverwerking bent, maar ik zei tot nu toe altijd "Patron", wat geen Duits is. Een schande dus, dat ik het pas vandaag leerde terwijl ik mijn eerste serieuze presentatie op Philips aan het voorbereiden was. Ik zal het woord snel leren, een van mijn collega's heeft het op zich genomen op me consequent te verbeteren, en dus hoorde ik tijdens de eerste tien minuten van de presentatie nog drie keer een subtiele "tss" vanuit het publiek - en daarna ging het niet meer fout)
- Sprunggelenk (enkel - en zeggen dat hij "seinen Enkel gebrochen hat" is geen goed idee, maar dat wist ik gelukkig wel al)
- Das ist ja doch Käse (dat is allemaal onzin, maar ik weet nog niet of het een algemene uitdrukking is, of een een verzinsel van onze taalcreatieve chef)

Thuis?

Ik zit weer in de trein en rijd net Hamburg uit op weg naar Leuven.  Ga ik nu "naar huis"?  Of ben ik net "niet thuis" dit weekend?  

En tussendoor heb ik ook nog overstap-wacht-tijd in Keulen en Luik, daar voel ik me ook nog altijd een beetje thuis.  En zu Hause.

Wort des Tages: Frettchen (fret, eindelijk eens een woord dat Duitsers als verkleinwoord gebruiken en wij niet), Aufgabe (opslag bij Badminton, wat onnozel is, want het betekent ook opgave)

Liesbet en de haven zijn jarig

Omdat ik zaterdag zelf geen verjaardagsfeestje georganiseerd had, ben ik dan maar naar het verjaardagsfeestje van de haven gegaan. Die werd ietsje ouder dan ik, 820 jaar namelijk, wat mijn ouder worden allemaal weer wat relativeerde. Voor zo'n leeftijd schijnen de verjaardagsfeestjes ook wat groter te zijn: 300 boten en 1 miljoen mensen werden verwacht voor een 3daagse programma te land, ter zee en in de lucht.

Op het water was er behalve alle speciale boten ook een soort boot-waterballet te zien (wat ik gemist heb omdat ik pas 's avonds gegaan ben) en in de lucht waren er valschermspringers (die door de plots opstekende storm 100 km afgedreven zijn) en stuntvliegers (die ik wel gezien heb omdat ze de hele tijd over mijn huis vlogen).
Op het land was er ongetijfeld ook vanalles (waaronder 1754 worst-standjes), maar eigenlijk hebben wij alleen geprobeerd ons door de massa heen te wurmen om in het "alternatieve" deel terecht te komen: achter de haven liggen een paar kraakpanden en de thuisbasis van de linkse scene hier. Daar is er een alternatief programma waar het bier niet van de tap komt, maar uit een aldikarretje volgestouwd met flesjes en brokken ijs, waar bij de barbecue een vrije bijdrage gevraagd wordt ten voordele van allerlei mij onbekende goede doelen en waar er ook talloze kleine podia waren met gratis muziekoptredens. Een smeltkroes van soorten mensen, en eigenlijk heel gezellig en gastvrij in het begin - daarna zijn weverzeild geraakt in een hoek waar een paar mensen wat te veel alcohol tot zich genomen hadden en er vechtpartijen begonnen te ontstaan. Gedaan met de vredelievende pacifisten, en terwijl de politie het terrein binnenzwermde, hebben wij ons uit de voeten gemaakt en zijn we nog een beetje gaan staan kijken naar het water en de lichtjes een stuk verder langs de rivier, weg van het feestgedruis. Mooi toch wel, zo'n stad aan het water...

In het donker

Hoera, na drie maanden heb ik eindelijk gordijnen! Niet helemaal juist: gordijnen had ik al de hele tijd, maar ze lagen in de kast. Hun verduisterende werking is dan beperkt. In het begin hier was het 's morgens nog donker en lagen mijn prioriteiten eerder bij het inrichten van de woonkamer en keuken, maar zo langzaam begon ik toch te verlangen naar een donkere slaapkamer.

Maar daarvoor zijn gordijnstangen nodig, en ringetjes, en vooral gaatjes in het plafond: eigenlijk was ik gewoon bang dat mijn boor het plafond niet zou inraken en had ik geen zin om onder al het vallend stof te proberen een recht gat te boren. Maar afgelopen zaterdag had ik hulp van Sophie die de stofzuiger vasthield terwijl ik boorde. Met dank aan mijn nieuwe ijzerzaag hingen de gordijnrails in de juiste maat vrij snel op. Vol moed heb ik zondag dan verder geboord om eindelijk eens wat fatsoenlijke verlichting op te hangen. Helaas had ik toen geen stofzuiger-buddy meer, maar een sjaal helpt ook.

De badkamerlamp heeft vrijliggende elektrische draden, de ganglamp hangt met 1 vijs vast in plaats van drie omdat ik te bang was om kabels in het plafond te doorboren en de slaapkamerlamp heb ik drie keer los en vast gevezen omdat het telkens niet werkte (dat bleek eraan te liggen dat ik de zekeringen uitgezet had voor ik begon te boren). Ik denk dat professor Belmans mijn punten zou herzien als hij me had bezig gezien, maar ik ben supertrots :-)

En tot slot nog even sluikreclame voor de Uneoboor van Bosch, die echt geweldig is. Als je op zoek bent naar nieuwe boor / klopboor / elektrische schroevendraaier: ik kan hem absoluut aanbevelen. Licht, erg krachtig en zonder snoer. Anders was het mij ook niet gelukt om met mijn 1,638 meter gaatjes in het plafond te boren: ik kon er zelfs met trapje enkel aan door me op de toppen van mijn tenen helemaal uit te strekken.

Tussentijdse balans

1 Mei betekende niet alleen een vrije dag en auto's in brand steken, maar ook: Liesbet woont exact een half jaar in Hamburg. Tijd voor een tussentijdse balans:

Top 5 : Daarom hou ik van Hamburg, Duitsland

1. Moinmoin, Mahlzeit, Tschüss: Ik ervaar de Hamburgers als opener dan de Vlamingen. Op het werk groet iedereen elkaar op de gang, wenst smakelijk eten en een fijne avond bij het 's avonds richting poort lopen - ook al ken je elkaar van haar noch pluim. Ook op de bus, in de winkel of op straat knopen mensen veel sneller een gesprek aan. En ik denk eigenlijk dat ik als Vlaamse in Duitsland op veel meer hartelijkheid, gastvrijheid en interesse voor mijn vaderland mag rekenen dan de gemiddelde Duitser in Vlaanderen.

2. Duitse taal: Ik hou nog steeds van Duits, van haar grammatica, van de prachtige lange zinsconstructies, van de nieuwe woorden en uitdrukkingen, van elke keer dat ik het gevoel heb me precies en mooi te kunnen uitdrukken.

3. Het intellectuele Duitsland: Duitsland is een land van denkers en dichters, wordt gezegd. Mij ligt het intellectuele en rationale Duitsland zeker beter dan een flamboyant en temperamentvol warmer zuiders land. Ik neem nog wel eens de tijd om wat uitgebreider over de kranten hier te schrijven, maar mijn wekelijkse "Die Zeit" en occasionale "Frankurter Algemeine Zeitung" zijn een verrukking voor het verstand: hier vind je lange en diepgaande artikels over belangrijke thema's, waar tijd en moeite genomen wordt om achtergrondinformatie te geven en verschillende nuances en meningen te belichten. Het spijt me dat te moeten te zeggen, maar het is een contrast met de Standaard die de split van K3 op de voorpagina zet, waar de billen van Paris belangrijker lijken te zijn dan de overlevingsstrijd van een heel continent en waar de lange weekendartikels doorgaans gaan over de oppervlakkige zieleroerselen van een soap-spelende BV. Ja, ik lees die pulp op de standaard online ook, maar eigenlijk wil dat niet in mijn krant.
Op de openbare radio Deutschlandfunk hoor je interviews die gerust eens 10 minuten of langer mogen duren, waar politici of opiniemakers dieper moeten gaan dan losse feitjes of slogans, maar waar ze ook de tijd krijgen om een gefundeerde mening te geven. (Maar ik geef toe dat deze radio me vaak te zwaar is en dat hier meestal Peeters en Pichal of Feyten en Fillet via Internet door de boxen speelt).

4. Water, brede lanen, sport: Hamburg, de mooiste stad ter wereld. Ik ben goed op weg er mijn hart aan te verliezen. Hamburg ligt aan de monding van de Alster in de Elbe. Terwijl de Elbe een brede stroom met containerhaven is, bestaat de Alster uit een wirwar van kleinere vertakkingen door heel Hamburg die dan uiteindelijk samen nog even een groot en een klein meer vormen voor ze in Elbe verdwijnen. De stad is dus vol water (meer bruggen dan Venetië, Amsterdam en Londen samen, meldt de reisgids trots). Typisch voor de Hamburgse stadsarchitectuur zijn de statische witte of rood-bakstenen herenhuizen langs brede lanen met veel bomen. Een positief neveneffect van het platbombarderen van de stad in de oorlog? Vrijstaande eensgezinswoningen zijn er amper, maar ik vind de Hamburgse straten veel mooier dan het Vlaamse patchwork van fermettes, bungalows, villa'tjes en andere huizen die vooral zoveel mogelijk van de buurman moeten verschillen. En Hamburg schijnt ook een sportstad te zijn: twee belangrijke voetbalploegen (die me verder scheissegal zijn, zelfs al winnen ze de uefa-cup), handbal, ijshockey, elke jaar een marathon en triathlon,... Maar ook de "gewone" mensen schijnen hier meer aan sport te doen en Philips laat zich daarin niet onbetuigd. Dus ga ik nog steeds regelmatig fitnessen, maar zit ik intussen ook in de Philips-kayak-club, organiseer ik een loopwedstrijd mee en ben ook zelf al met een vriendin gaan joggen en komt er waarschijnlijk binnenkort nog de Philips-badmintonclub bij.

5. Brood en taart: Ik ben verloren voor het vaderland: ik vind het Duitse brood intussen lekkerder dan het Vlaamse. Die stevige smaak, die enorme variatie aan zaadjes en pitten, en combinatie van zuur en zoet in mijn ontbijt... heerlijk. En ook de Duitse taarten, met veel enthousiasme en tijd klaargemaakt, rijkelijk voorzien van room en Sauerkirschen doen me het water in de mond lopen. Wanneer is er weer iemand jarig op het werk?


Top 5 : Daarom mis ik Leuven, Vlaanderen (misschien zelfs België) wel eens

1. Vrienden en familie: Daar is niet veel uitleg voor nodig: gelukkig kende ik al twee mensen in Hamburg voor ik hierheen kwam en leer ik steeds meer mensen kennen, maar vergelijkbaar met Leuven is mijn sociale leven niet. Op elk moment van de dag bij vrienden kunnen binnenvallen, ongegeneerd onnozel doen en zomaar wat samen ondernemen zonder energie te steken in het elkaar leren kennen,... dat zal hier ook nog even duren.

2. Op de fiets: De staat van de fietspaden en het gedrag van andere weggebruikers is hier zo vreselijk dat het frustratie nummer 1 is. En de moeite waard om er binnenkort eens een aparte blogpost aan te wijden om al mijn ergernissen kwijt te kunnen. Leve de Leuvense fietspaden! Leve de Leuvense voetgangers die zich niet om de haverklap voor een fiets gooien! Leve de Leuvense automobilisten die (binnensmonds vloekend) hun plaats kennen: achter de fiets.

3. Eten, behalve brood en taart: 350 soorten worst in de supermarkt, maar geen vers lamsvlees. Massa's soorten melkchocolade, maar amper een lekker bittere fondant en eigenlijk niets wat vergelijkbaar is met cote d'or. En ik mis de kruiden die ik ken van Delhaize, supermarktkip die meer dan 4 euro per kilo kost en niet voornamelijk uit water bestaat, stoofvlees in de kantine, erop vertrouwen dat een restaurant wat er goed uit ziet ook redelijk lekker eten zal serveren. Ach ja, ik vind hier intussen bijna alles wat ik wil en thuis kook ik gewoon lekker, maar de Duitse keuken heeft me nog niet kunnen overtuigen. Er zijn heel goede restaurants en er zijn ook ongetwijfeld veel Duitsers die lekker koken (dat heeft Markus in Leuven meer dan genoeg bewezen en de kookcursus die ik bij Philips organiseer kon meteen op heel veel belangstelling rekenen), maar ik heb nog steeds het gevoel dat de gemiddelde mening toch is dat het voornaamste kwaliteitscriterium bij eten de hoeveelheid is en dat wat verfijning in een gerecht als tijdsverspilling geldt. En dat mijn collega's me de hele tijd plagen door laatdunkend te doen over Belgische keuken (ze schijnen overtuigd dat Belgen onder koken enkel frituren verstaan), doet er geen goed aan.

4. Nederlands. Ja, Duits is mooi, maar af en toe ben ik helemaal ontmoedigd wanneer ik weer eens accusatief en datief door elkaar haal in een uitdrukking of een umlaut mis in mijn werkwoordvervoeging. Of ik het ooit perfect ga kunnen...? Tot ik me zo vlot kan uitdrukken als in het Nederlands, zal er ook nog wel water door de Elbe moeten vloeien. En vooral: het is soms zo ontzettend vermoeiend een hele dag Duits te spreken en te denken, op naamvallen en konjuktieven te letten. Vaak ben ik na het werk zo uitgeput dat ik eerst een paar uur in bed kruip voor ik weer tot iets zinnigs in staat ben.

5. Kuskus. Duitsers zijn wel iets afstandelijker dan Vlamingen, begroeten en afscheid nemen met een kus zoals bartje dat in eerste ir succesvol in onze vriendenkring heeft ingevoerd, wordt hier doorgaans vreemd bekeken.

Top 5: Rare jongens, die Duitsers: waarover ik me verbaas

1. Punks en alternativo's: De concentratie raar gekleurde haren, stukken metaal door lichaamsdelen en tatoeages ligt in Duitsland onzettend hoog. Zelfs de meest braaf uitziende huisvrouwen vinden het blijkbaar nodig zichzelf permanent te laten beschilderen. En bij sommige jongeren in de bus vraag ik me af hoe ze dat in godsnaam doen om hun haar 15 cm omhoog te laten staan (echt waar, 15 cm is niet overdreven, maar ik durfde geen foto te maken).

2. Schoolsysteem: Het schoolsysteem is hier wel wat anders dan in Vlaanderen, ik denk dat een Duits kind in een Vlaamse school zich in een gevangenis waant. Het credo schijnt vrijheid en verantwoordelijkheid te zijn. Om te beginnen hebben ze maar een halve dag school. De overheid probeert voorzichtig om toch eens hele schooldagen in te voeren, maar dan roeren woeste ouders zich die overtuigd zijn dat het ware kindermishandeling is een kind tot half vier op school te houden en dat die arme tere kinderzieltjes tenonder zouden gaan aan meer school. (Dat alle andere Europese kinderzieltjes dat schijnen te overleven, komt blijkbaar bij niemand op - en dat moeders dus eigenlijk wel moeten thuisblijven om die kindjes om 12u op te vangen, is mijn grote zorg.) Huiswerk schijnt hier grotendeels vrijwillig te zijn, ze krijgen wel hopen opgaven, maar mogen blijkbaar vaak zelf kiezen of ze het maken of niet. Tot in het laatste jaar middelbaar staat een aanzienlijk deel van de punten op "medewerking in de klas". Ook aan de universiteit moeten studenten veel meer eigen keuzes maken: de studierichtingen zijn veel gespecialiseerder, ze moeten veel vroeger hun eigen vakkenpakket samenstellen en kiezen hoeveel vakken en examens ze dat semester gaan doen en voor hun thesis moeten ze vaak zelf maar een onderwerp en promotor zoeken. Ik weet nog niet goed wat ik ervan moet denken, het maakt de Duitse kinderen en studenten wellicht zelfstandiger en volwassener, maar anderzijds vallen er ook veel tussen de mazen van het net zonder dat er iemand zich daar veel om bekommert, en duren studies hier soms wel érg lang.

3. Roken: Waarom mensen roken is mij een raadsel en ik ben niet van plan het ooit te ontdekken, want ik hou mijn longen liever schoon, maar hier in Duitsland zijn er duidelijk veel meer rokers dan in Vlaanderen. Op Philips staan er op elke verdieping plexiglazen soortement telefoonkotjes met een stevige afzuigkap waar ze hun nicotine en teer kunnen inhaleren. Ik heb er dus geen last van, maar snap niet waarom er hier zoveel meer mensen roken.

4. Rebellen: Duitsers staan bekend als plichtsbewust en braaf. Het is niet zo erg als het cliché, maar wat vooral grappig is, is dat quasi elke Duitser wel even moet benadrukken dat hij helemaal niet zo braaf is! Ze willen allemaal zo graag losjes en rebel zijn, en verkondigen bijna trots dat ze in Duitsland ook wel eens belasting ontduiken of dat ze wel eens door het rood durven fietsen. Zo schattig :-)

5. Doctortitel: In Duitsland schiet je maatschappelijk aanzin met een doctortitel de hoogte in, wat vind ik meestal grappig en vaak onzin vind. Als mijn bank of mutualiteit me opbelt, is het konsquent "Frau doktor Roose", waar ik me helemaal niet in herken. Maar toegegeven, het heeft me geholpen: zonder dr. voor mijn naam had ik mijn appartment niet gekregen. Hoewel de dr. hier na een doctoraat officieel bij je achternaam hoort, wilde de stad Hamburg me zo niet registreren, omdat mijn titel niet op mijn belgische identiteitskaart staat. En ze keek me nog wantrouwiger aan, toen ik zei dat er wellicht ook maar één land ter wereld is waar ze dat wél op de identiteitskaart zetten...

1 Mei

1 Mei: in Vlaanderen betekent dat dat de SP.a een toespraak houdt en dat de Vlaams Belang'ers wat "Eigen volk eerst" staan brullen.

Saai eigenlijk, dan is dat in Duitsland toch wel iets spannender gemaakt. Traditiegetrouw komen op 1 mei namelijk de extreem-linkse en anarchistische Autonome op straat. Die zien er ongeveer zo uit:

Dit zijn waarschijnlijk wel de brave jongens, want ze lopen nog niet allemaal in boerka-achtige gezichtsversluiering rond, zoals deze linkse idealist hier. Waarom ze precies betogen is mij nog niet helemaal duidelijk (hen ook niet, denk ik), ik vermoed tegen de nazi's en het kapitalisme, en dit jaar ongetwijfeld ook "tegen de crisis". En tegen de regering waarschijnlijk. Tegen de politie. En voor de vrijheid, misschien. Daarbij hebben ze leuke leuzes zoals „Deutschland ist scheiße, wir sind die Beweise“ (Duitsland is klote, wij zijn daarvoor het bewijs), „Arbeit nervt!“ (Werk is irritant!)

Bon, in elk geval hopen ze de wereld een mooiere plek te maken door Berlijn en Hamburg te bestormen. Mijn stad moest dit jaar wel wat onderdoen voor de hoofdstad, bij ons werden dit jaar maar 3 politie-agenten verwond, in Berlijn waren dat er duidelijk meer. Maar daar waren er dan ook een paar Autonomen in hun edelmoedig streven naar een betere maatschappij op het idee gekomen brandbommen met benzine naar de politie te gooien.
Hier in Hamburg bleef het feestje dit jaar beperkt tot stenen en flessen gooien naar de politie en etalages (bankruiten waren populaire doelwitten) en brandende barricades maken (maar in tegenstelling tot vorige jaren is er dit jaar maar 1 auto in vlammen opgegaan)
Nee, de foto's heb ik niet zelf gemaakt, ik heb niet meegedaan met oorlogje spelen. Om de linkse dag eer aan te doen, ben ik met een Engels en een Russisch Duitse-les-vriendje in een rustiger stadsdeel gaan kijken naar Dorfpunks, in een poging om de ziel van de typisch Duitse punks wat beter te begrijpen. Dat is niet gelukt, maar het was wel een leuke film, al heeft mijn gemiddelde lezer niks aan die wetenschap, want de kans dat dit ooit in België uitkomt is marginaal klein...

Wort des Tages: Spitzenpneumothorax, Pleuraergüsse, Lungenlappen, Tracheotomie, Durchleuchtung, Zwerchfellkonturen, Stauung, Rundherd, Kyphose (van de meeste woorden ken ik de vertaling niet in het Nederlands, maar na een dag Radioloog-kijken in het ziekenhuis van Hamburg weet ik wel wat ze betekenen en kan ik ze op de radiographieën aanduiden - dat was trouwens in het ziekenhuis waar de eerste Duitse Mexicaanse-griep-patiënte verblijft)
en verder ook nog: dehnen (stretchen - geleerd op mijn eerste looptocht op nieuwe loopschoenen langs de oevers van de Alster)

Kijktip

De universiteit van Yale heeft de lessen "Inleiding tot de psychologie" online gezet. Een aanrader voor wie zich voor psychologie interesseert en zich nog eens even student in een groot auditorium wil voelen, de prof kan goed vertellen, de stof is interessant en afwisselend.

Ideaal dus om de verveling te verdrijven tijdens het strijken van de enorme berg ongestreken kleren die zich in twee maand opgestapeld heeft. Onze familiepsycholoog zou waarschijnlijk zeggen dat ik nu ook nooit eens iets kan doen zonder een studeer- of een competitie-element in te betrekken...