We begonnen met een chique salade met gestoofde peer en roquefortdressing. De foto is helaas niet mijn eigen creatie, mijn fototoestel lag niet in de buurt, dit prentje komt (net als het recept) uit de Delicious van februari. Ik hoop dat ze me daar de inbreuk op de copyright-regels vergeven, als ik hier even reclame maak en vertel hoe leuk en lekker de recepten daarin zijn.
Voorgerecht:
* Halve geschilde peren eerst een half uurtje koken in rode wijn, suiker, vanillestokjes, kruidnagel en een kaneelstokje.
* Leg wat verse, jonge sla esthetisch verantwoord op het bord, daaroverheen stukjes walnoot, een beetje roquefort en wat ingekookt kookvocht van de peren met olie en rode-wijn-azijn.
* En daar dan een zacht roquefortsausje (warm) bij (room smelten met roquefort)
Superlekker: wat een uitgewogen combinatie van zuur, fris, zoet, zacht, warm en knapperig.
Als hoofdgerecht had ik dan stoofvlees. Tot nu toe had ik dat altijd met hulp van een pakje kruidenmengeling gemaakt, maar daar zat meel en dus gluten in. Gelukkig kon mijn Oma me ook vertellen hoe dat gemaakt werd toen er nog geen Knorr-kruidenmix was. En ik ben voor het eerst sinds ik in Hamburg woon naar een echte slager gegaan om goed rundsvlees te krijgen.
Hoofdgerecht
* Het vlees in stukjes (laten) snijden en kort aanbraden. Bestrooien met peper en zout.
* Vlees weer uit de pot en daar dan wat niet-al-te-fijn gesneden ui in aanbraden met wat bruine suiker.
* Ui en vlees gezellig samen in de pot en dan overgieten met een flesje bruin abdijbier. (En net nadat ik dat er overheen gegoten had, bedacht ik dat bier natuurlijk ook van graan gemaakt wordt, en dus gluten bevat :-( Gelukkig scheen die kleine hoeveelheid geen bezwaar te zijn voor de gast.)
* In het biersoepje gaat dan wat azijn, wist Oma te vertellen, en verder laurierblad en kruidnagel.
* Na een uurtje sudderen, besmeer je dan (eventueel glutenvrije) sneetjes brood dik met mosterd en legt ze ondersteboven op de biersoep.
* Na een halfuur mag je beginnen roeren en dan nog een minstens anderhalf uur laten verderkoken terwijl je regelmatig roert. Als het een beetje aanbakt is dat niet erg, dat geeft extra smaak.
Daarbij horen uiteraard frietjes (in een gewone pot met olie gebakken, want een frietketel is hier iets heeeeeel exotisch). Had ik al eens verteld dat het grote cliché over de Belgen hier is dat wij alles frituren? Schijnt in een strip van Asterix bij de Belgen voor te komen, en zo gauw het ook maar enigszins over eten gaat, krijg ik meteen opmerking te horen over frituren en alles in fritvet gooien. Ik heb die reputatie er nu natuurlijk niet beter op gemaakt.
Verder stond er ook nog zelfgemaakte mayonaise op tafel en een witloofslaatje met stukjes appelsien, appel en noten. De dorst werd natuurlijk gelest met Duvel, ik ben per slot van rekening toch een beetje door bartje opgevoed.
Nagerecht
Iets met chocolade, moest dat worden en er niks simpeler dan chocolade smelten met room en daar wat stukjes fruit en koekjes naast leggen. Dat is ook simpel. Minder simpel was de nazorg: ik had namelijk geen echte bain-marie vorm en had dus maar een steelpannetje op een ander pot gezet.
Alleen was dat tijdens het verhitten en afkoelen nadien in de onderste pot gezakt en zat muurvast. En daarbij ontstaat dan ook een ongezonde druk tussen de twee potten natuurlijk. Desondanks hebben we daarnet de twee potten voorzichtig weer opgewarmd met de bedoeling om dan ijswater in de binnenste te gieten en te hopen dat we ze dan weer uit elkaar kregen. Voor we aan stap 2 toekwamen, zijn de twee verenigde potten echter met behoorlijk kracht uit elkaar gevlogen. Pot bovenaan heeft het plafond dus van dichtbij gezien en dan met het nodige ge-kling-klong de zwaartekracht ervaren. Niks kapot, ook Falk en ik zijn er met de schrik vanaf gekomen, maar volgende keer haal ik toch maar in mijn appartement de bain-marie opzet...
