Liesbet in Hamburg: Regen! Hoera!

Vandaag heeft het geregend. Dat is in Hamburg op zich niet zo vreemd, het gebeurt normaalgezien nogal heel erg veel, maar nu was het al twee maand geleden!

Niet dat we over neerslag te klagen hadden, hoor, alleen kwam die de afgelopen twee maand enkel in de vorm van mooie, zachte, witte vlokjes.

(Jawel, hier werk ik.)

Begrijp me niet verkeerd, ik hou van sneeuw, ik heb sneeuw altijd al prachtig gevonden, de stilte, alles zo mooi wit (en leedvermaak met gefrustreerde chauffeurs). En ik vond het ook prachtig in het begin. In het begin, dus. Na anderhalve maand in een ondergesneeuwde stad, is het zelfs voor mij welletjes geweest. En dan mag ik nog niet klagen, mijn stadgenoten zaten al drie weken in de kou voor ik uit Nieuw-Zeeland terugkwam.

(Muts, dikke handschoenen en door de tante gebreide sjaal are a girls best friends.)

Ook naar Hamburger klimaat is dit erg uitzondelijk, en de gevolgen zijn er ook naar. Het autoverkeer was regelmatig weer een chaos, zeker nadat het strooispul langzaam opraakte en enkel de hoofdwegen nog gestrooid werden. Er wordt hier trouwens niet met zout gestrooid, maar wel met kleine kiezeltjes. Dat maakt het wel minder glad, maar zorgt er niet voor veel smelteffect. Dus lag er hier na verloop van tijd een ongeveer 10 cm dikke ijslaag van sneeuw die onder druk gesmolten en weer vastgevroren was, met daar bovenop wisselende diktes verse sneeuw. Toen ik weg van de klassieke paden een kortere weg naar het werk probeerde te vinden, ben ik zo weleens tot kniehoogte in de sneeuw weggezakt. Te voet, ja, want met de fiets door die sneeuw heb ik toch relatief snel opgegeven. Strooien op fietspaden is in Hamburg on-denk-baar, het is hier bepaald geen fietsstad. Dus zijn de fietspaden herschapen in bergen sneeuw (wat op de stoep in de weg ligt, kan daar natuurlijk nog bij.) Sneeuwrijden is geweldig vermoeiend en ook een beetje gevaarlijk (hoewel die sneeuw dan wel weer relatief zacht is bij het vallen, heb ik experimenteel vastgesteld). Dat wandelen was eigenlijk nog wel leuk, de weg naar het werk (door het stedelijk kerkhof) is heel mooi en ga ik nog wel herhalen, maar ik ga toch blij zijn als ik weer op een kwartier daar ben in plaats van drie kwartier ploeteren door de sneeuw.

(Geen eenzame fietser, maar een eenzame naar-huis-wandelende.)

Maar nu is het dus eindelijk weer boven nul en heeft het vandaag voor het eerst geregend. Dat brengt weer een ander probleem: de enorme pakken sneeuw beginnen te smelten en zorgen dus voor behoorlijk wat water. Dat raakt echter niet weg, want de afvoerputjes liggen onder die dikke ijslaag die nog lang niet gesmolten is. Gemeentewerkers zijn nu dus bezig die ijslaag om de putjes weg te kappen. En rioolverantwoordelijken houden hun hart vast voor wat er gebeurt als al dat water plots weg moet - en wat als het dan toch weer even stevig vriest en de boel vast- of kapotvriest. Maar dat zien we dan wel weer, ik hoop vurig (dat helpt bij het smelten) dat ik morgen zonder gladheid weer kan rondfietsen.

Het enige jammere is dat we geen Alstervergnügen gaan meemaken. De Alster is het grote meer dat in het midden van Hamburg ligt, en volgens de traditie wordt daar een enorm volksfeest op georganiseerd als het dichtvriest. Dichtgevroren is het, maar de stad heeft het niet willen vrijgeven, officieel omdat ze overal 20 cm ijsdikte van allerbeste kwaliteit wilden hebben. Volgens mij durven ze niet, en ik kan het eigenlijk wel begrijpen. Als het Alstervergnügen plaatsvindt, is de verwachting dat er tot een miljoen mensen heen komt. En volksfeest op zijn duits, dat betekent natuurlijk dat het hele meer vol Glühweinstandjes en Worstverkopers gaat staan. En dan wil ik ook niet de senator zijn die verantwoordelijk is voor de veiligheid. Geen warme worst dus :-( Er hebben wel mensen private barbecues op het meer georganiseerd, maar wij hebben ons beperkt tot er overheen wandelen.