Sporen uit mijn verleden

Je moet niet telkens naar Nieuw-Zeeland of Cuba op reis gaan, deze keer blijven Falk en ik dichter bij huis. Drie punten hadden we voor deze vakantie af te werken: de 90ste verjaardag van Falks oma op 13 augustus, het verjaardagsfeest van Falks broer op 27 augustus en het verhuizen van een kast van mijn grootouders naar onze meubel-opslagplaats in Dresden.
Daar hebben we volgend programma uit samengesteld: (1) feestje van de oma; (2) road trip op ons gemakje van Dresden naar Leuven; (3) paar dagen vakantie in Leuven en op het einde de kast inladen; (4) terugrijden naar Dresden en dan daar kast uitladen en verjaardagsfeestje van de broer.

Nu zijn we aan stap (2) beland: Duitsland verkennen. Vandaag waren we in Würzburg, de stad waar ik lang geleden als kind een poosje gewoond heb. In 1988 woonden we met het gezin een paar maanden daar en hoewel dat eigenlijk een haast verwaarloosbaar kort stukje van mijn bestaan was, heb ik er veel herinneringen aan. In mijn hoofd heb ik nog een hoop beelden van de blik uit ons appartement, de ijsjeswinkel, de weg naar de speeltuin,... Doel van vandaag was om te kijken of ik nog iets terug herken van toen.

De straatnaam van ons appartement herinnerde ik me nog. Het zwembad naast ons huis (daar konden we altijd binnenkijken, behalve tijdens het wekelijkse uurtje naaktzwemmen) was gauw gevonden en het huis herkende ik ook meteen. De binnenkoer waar ik me urenlang gespeeld heb, zag er ook nog net zo uit als het beeld wat ik in mijn hoofd had. Achter het huis was een sportveld, waar 20 jaar geleden af en toe kinderanimatie was - mijn favoriet speelgoed zie je op onderstaande foto. Net vandaag was er ook kinderanimatie en hoewel buitenstaanders eigenlijk niet toegelaten waren, mocht ik er toch nog eens heel eventjes mee spelen. Lukte nog steeds, maar niet zo goed als toen ik 8 was.

Volgende uitdaging: proberen de weg naar de kleuterschool terug te vinden, waar ik altijd met mama heen liep om de zusjes af te zetten. Het eerste deel van de weg wist ik nog perfect: naar rechts, de straat over, langs het park waar ik altijd op het muurtje liep en een keer een halve Mark gevonden heb. Verder wist ik het niet meer uit mijn hoofd, maar na nog even rechtdoor kwam een klein steegje me plots toch ietwat bekend voor. We vonden er inderdaad een kleuterschool, of het de juiste was, moet ik dit weekend mama en papa eens vragen.

De ijsjeswinkel kon ik niet terugvinden, daarvan waren er gewoon te veel - ik heb er dan natuurlijk op goed geluk wel twee uitgeprobeerd. We bezochten ook de "Residenz", een paleis waar we ook altijd met gasten naartoe gingen. Ik herinnerde me daar heel levendig aan een "groene kamer" en was trots op mijn geheugen, dat ik me nog herinnerde dat het de laatste kamer aan de linkerkant van de grote zaal was. De kachel was in mijn geheugen wel van smal en wit naar breed en groen veranderd...

Eigenlijk vind ik het wel straf, dat ik - die in Leuven nog steeds amper de weg kent - nog zoveel terugvind in een stad waar ik 20 jaar niet meer was...