Maar ik kan het nog eens proberen met een paar kleine verhaaltjes.
Weltmeisterschaft
Voor niet-Duitse lezers is het wellicht nieuws: het is voetbal-WK!
Bij de vrouwen deze keer. Daaraan was door de vele media-aandacht en aangepaste reclame hier echt niet aan te ontkomen. Niet alleen is Duitsland gastland, er werd ook volop gespeculeerd op een hattrick: de Duitse dames waren de vorige twee keer wereldkampioen geworden en wilden dat in eigen land nog graag een keer herhalen. De herinnering aan het “Sommermärchen” (=zomersprookje), het wereldkampioenschap 2005 in Duitsland, is hier ook nog erg levendig. Dus werd in de cafés weer gezamelijk gekeken, werden nieuwe kijkcijferrecords gehaald en wordt in de trein niet enkel omgeroepen dat de volgende halte Leipzig is, maar ook dat Engeland met penalty’s van Frankrijk verloren heeft. Helaas zijn de Duitsers er gisteren door Japan uitgeknikkerd, dus de feestvreugde zal wel bekoeld zijn nu...
Maar ik ben wel trots, want bij het shoppen in Dresden liep ik samen met de trainer van de USA-ploeg in de H&M rond. Hij was niet te overzien: ik heb nog nooit zo’n reus van een vent met zo’n gigantische borstkast gezien. Ik denk niet dat hij een T-Shirt gevonden heeft waar hij helemaal in paste. Aan de Mexx liep ik dan een deel van de Braziliaanse ploeg tegen het lijf. Ja, die komen hier dus zo veel in het nieuws dat ik ze herken – toch Marta, die blijkbaar de beste vrouwelijke voetbalspeelster ter wereld is. 
Gaan de mannenploegen tijdens hun WK ook samen shoppen, eigenlijk?
Shoppen
Vrijdag had Falk met kennissen van vroeger in Dresden afgesproken en liep ik dus te shoppen. Ik ben nog steeds geen shop-a-holic, het was alweer een half jaar geleden, maar sindsdien is er een vreugedevolle ontwikkeling in gang gezet: de We komt naar Duitsland! Mijn hart maakte spontaan een sprongetje! Want hoezeer je in elke winkelstraat in Europa ook dezelfde winkels ziet, ik heb toch het gevoel dat er in het assortiment verschillen tussen landen zijn. In Nederland zit alles vol oranje en in Duitsland kan ik niet precies beschrijven wat er anders is, maar het heeft lang geduurd voor ik er een beetje mijn zin vond. Het enige leuke is dat de maten van België verschillen en ik nu moeiteloos in een maatje 38 of soms zelfs 36 pas :-)
Maar nu wordt dus alles goed, want de We is er! Enkel hopen dat ze niet te veel moeite doen, maar gewoon dezelfde dingen als in België verkopen.
Weekend op het land
In Duitsland is er de laatste tijd een enorme nostalgie naar het “Landelijke leven”. Dat merk ik het meest opvallend in de tijdschriftenwinkels: minstens een rek is gereserveerd voor glossy tijdschriften met titels als “Landlust”, “Mijn lieve land”, “Mijn heerlijke land” etc.
Op de voorpagina’s prijken dan prachtige stillevens van versgeplukte aardbeien op rood-wit geblokte tafelkleedjes, macro-fotos van bloemenknoppen en natuurlijk rondhuppelende blonde-vlechtjes-meisjes met een rieten korf aan hun arm. Binnenin vind je artikels die een zeemzoete idealisering van het leven op het platteland beschrijven. Legbatterijen of grote landbouwmachines zijn er natuurlijk niet te zien, wel staan alle dorpsvrouwen zingend in de keuken in een sneeuwwit zomerkleedje aardbeienkonfituur in te maken. Enkel van LandLust worden er in Duitsland 800 000 per editie verkocht. Dus 1 per 100 Duitsers. En dan zijn er nog een tiental gelijkaardige tijdschriften...
Daar sta ik dan in de drukke kiosk van het krioelende station von Hamburg niet-begrijpend naar te kijken. Wat doen al die mensen hier in de stad als ze zo graag op het land willen wonen? Nu ja, ik hoef de tijdschriften gelukkig niet te kopen, want ik stap na het kiosk-kijken de trein op naar zo’n klein en bijna zo idyllisch dorpje van goed 100 inwoners. Bij Falks familie genieten we dan van de rust, de ruimte, de koeien die ons bij het middageten vanop een paar meter afstand kauwend aanstaren. Maar ik ben toch ook blij dat ik daarna weer naar mijn grotere stad terug kan.
