Bij Philips hebben we een interne organisatie, die allerlei vrijetijds-activiteiten voor de collega's organiseert, van nog enigszins werk-gerelateerd (lezing of bezoek van een ziekenhuis) tot echt vrijetijd (sporttoernooien, feestjes,...). Daar zit ik in het comite (wat een goed idee was, want daar heb ik Falk leren kennen). Een paar weken geleden was het onze zomerbarbecue. Tervoren hadden we een speurtocht per kano gedaan, en omdat ik dat mee georganiseerd had, had ik 300 euro voor kano-huur in mijn portefeuille. Die portefeuille zat in mijn handtas, en tijdens de barbecue, van 18:00 tot 22:00 ongeveer, lag die handtas in het gebouwtje waar we de barbecue deden. En dat gebouwtje staat in een park, dus vrij toegankelijk.
Dat ziet er dan ongeveer zo uit:
Bij het opruimen, toen was het al donker, merkte ik dat mijn portefeuille niet meer in mijn handtas zat. Dus: overal zoeken, vijfmaal de zakken van mijn jas nakijken, mijn hoofd breken over waar ik de portefeuille had kunnen leggen, maar ik wist dat ik hem bij het begin van de barbecue nog had gehad. De collega's die er nog waren, hebben ijverig meegezocht en met zaklampen de omgeving afgespeurd, vuilzakken doorzocht, maar zonder resultaat.
Ik kon me echt niet voorstellen hoe die portefeuille verdwenen is. Er lag in het gebouwtje een grote hoop rugzakken en daartussen lag ook mijn handtas. Er waren de hele tijd mensen van Philips in en rond het gebouwtje. Dat iemand van ons de portefeuille gestolen had, kon en wou ik me echt niet voorstellen. Maar dat iemand van buitenaf het aangedurfd zou hebben om zich in die groep van mensen te wagen en daar über-cool een portefeuille uit een handtas te halen...? Maar goed, de portefeuille was weg en ook bij daglicht de volgende morgen was er niets te vinden...
Bah. Bankkaarten geblokkeerd en de volgende dag naar de ambassade gebeld. Daar wisten ze me te vertellen dat ik wel een nieuw identiteitskaart kon krijgen, maar geen rijbewijs. Schijnbaar kan ik die niet meer via Belgie krijgen, omdat ik in Duitsland woon. Maar ik zou wel de Duitse overheid moeten bewijzen dat ik recht heb op een rijbewijs en oei, oei, dat was adminstratief heel ingewikkeld en waarschijnlijk moest ik in België documenten ophalen en meer van dat soort zeeeer ergerlijke dingen. Vooral omdat ik echt niet nog eens in mijn leven een rij-examen wil doen, ik had er al genoeg...
Het hielp een beetje dat mijn collega's de volgende dagen vol medeleven waren en ik mijn frustraties kon delen. Maar nog veel meer hielp het telefoontje dat ik een dikke week later op het werk kreeg. Het was de de afdeling "gevonden waardevolle voorwerpen" van de Duitse post. Die wisten me te vertellen dat mijn portefeuille in een brievenbus in Berlijn gevonden was. In Berlijn? Ik woon wel in Hamburg... Iemand moet dus mijn portefeuille gestolen hebben en heeft die een dag later in een brievenbus in Berlijn gedropt... Niemand van Philips dus, neem ik aan, want die waren de dag erna weer gewoon op het werk en op en neer naar Berlijn duurt toch een poosje :-)
De Duitse post heeft wel echt zijn best gedaan. In mijn portefeuille zat mijn Duits orgaanspenderkaartje, waarop mijn adres stond, dus hebben ze de portefeuille daarheen gestuurd (verder waren er geen Duitse identiteitsbewijs-alternatieven). Helaas heb ik dat kaartje al in mijn eerste woonst ingevuld en was het adres niet meer juist. Dus heeft de postbode het weer terug naar die dienst gestuurd. Daar hebben ze dan een beetje verder gezocht, en gezien dat er een visitekaartje van Philips was, waarvan de naam overeenstemde met de (belgische) identiteitskaart. Dus hebben ze het telefoonnummer daarop maar eens opgebeld. En de vriendelijke dame aan telefoon heeft voor mij dan meteen even gecontroleerd of mijn rijbewijs er ook nog in zat :-) Vrijdag om 16 u was dat, de volgende morgen lag de portefeuille in mijn brievenbus, natuurlijk zonder geld, maar met alle papieren er in. Blij, blij, blij!
En nu zelfs nog blijer, ik controleerde daarnet mijn bankrekening en zag dat een heleboel collega's me geld overgeschreven hebben "als bijdrage voor mijn portefeuilleverlies en als bedankje voor het organiseren". Ik weet niet wie van hen dat georchestreerd heeft, maar word er haast een beetje emotioneel van. Ik zal ook wel nooit weten hoe die portefeuille nu eigenlijk gestolen werd, maar ik weet in elk geval wel dat ik schatten van collega's heb.
Dat ziet er dan ongeveer zo uit:
Bij het opruimen, toen was het al donker, merkte ik dat mijn portefeuille niet meer in mijn handtas zat. Dus: overal zoeken, vijfmaal de zakken van mijn jas nakijken, mijn hoofd breken over waar ik de portefeuille had kunnen leggen, maar ik wist dat ik hem bij het begin van de barbecue nog had gehad. De collega's die er nog waren, hebben ijverig meegezocht en met zaklampen de omgeving afgespeurd, vuilzakken doorzocht, maar zonder resultaat.
Ik kon me echt niet voorstellen hoe die portefeuille verdwenen is. Er lag in het gebouwtje een grote hoop rugzakken en daartussen lag ook mijn handtas. Er waren de hele tijd mensen van Philips in en rond het gebouwtje. Dat iemand van ons de portefeuille gestolen had, kon en wou ik me echt niet voorstellen. Maar dat iemand van buitenaf het aangedurfd zou hebben om zich in die groep van mensen te wagen en daar über-cool een portefeuille uit een handtas te halen...? Maar goed, de portefeuille was weg en ook bij daglicht de volgende morgen was er niets te vinden...
Bah. Bankkaarten geblokkeerd en de volgende dag naar de ambassade gebeld. Daar wisten ze me te vertellen dat ik wel een nieuw identiteitskaart kon krijgen, maar geen rijbewijs. Schijnbaar kan ik die niet meer via Belgie krijgen, omdat ik in Duitsland woon. Maar ik zou wel de Duitse overheid moeten bewijzen dat ik recht heb op een rijbewijs en oei, oei, dat was adminstratief heel ingewikkeld en waarschijnlijk moest ik in België documenten ophalen en meer van dat soort zeeeer ergerlijke dingen. Vooral omdat ik echt niet nog eens in mijn leven een rij-examen wil doen, ik had er al genoeg...
Het hielp een beetje dat mijn collega's de volgende dagen vol medeleven waren en ik mijn frustraties kon delen. Maar nog veel meer hielp het telefoontje dat ik een dikke week later op het werk kreeg. Het was de de afdeling "gevonden waardevolle voorwerpen" van de Duitse post. Die wisten me te vertellen dat mijn portefeuille in een brievenbus in Berlijn gevonden was. In Berlijn? Ik woon wel in Hamburg... Iemand moet dus mijn portefeuille gestolen hebben en heeft die een dag later in een brievenbus in Berlijn gedropt... Niemand van Philips dus, neem ik aan, want die waren de dag erna weer gewoon op het werk en op en neer naar Berlijn duurt toch een poosje :-)
De Duitse post heeft wel echt zijn best gedaan. In mijn portefeuille zat mijn Duits orgaanspenderkaartje, waarop mijn adres stond, dus hebben ze de portefeuille daarheen gestuurd (verder waren er geen Duitse identiteitsbewijs-alternatieven). Helaas heb ik dat kaartje al in mijn eerste woonst ingevuld en was het adres niet meer juist. Dus heeft de postbode het weer terug naar die dienst gestuurd. Daar hebben ze dan een beetje verder gezocht, en gezien dat er een visitekaartje van Philips was, waarvan de naam overeenstemde met de (belgische) identiteitskaart. Dus hebben ze het telefoonnummer daarop maar eens opgebeld. En de vriendelijke dame aan telefoon heeft voor mij dan meteen even gecontroleerd of mijn rijbewijs er ook nog in zat :-) Vrijdag om 16 u was dat, de volgende morgen lag de portefeuille in mijn brievenbus, natuurlijk zonder geld, maar met alle papieren er in. Blij, blij, blij!
En nu zelfs nog blijer, ik controleerde daarnet mijn bankrekening en zag dat een heleboel collega's me geld overgeschreven hebben "als bijdrage voor mijn portefeuilleverlies en als bedankje voor het organiseren". Ik weet niet wie van hen dat georchestreerd heeft, maar word er haast een beetje emotioneel van. Ik zal ook wel nooit weten hoe die portefeuille nu eigenlijk gestolen werd, maar ik weet in elk geval wel dat ik schatten van collega's heb.
