zondag 14 februari 2010

Nieuw speelgoed

We mogen van onze werkgever beta-tester spelen voor een nieuw speeltje. Het ziet er zo uit,


heet DirectLife en claimt de hele dag door elke beweging te registeren. Een soort geavanceerde stappenteller dus: hij bestaat blijkbaar uit 3 accelerometers en kan enigszins inschatten wat je aan het doen bent. Versnellingen die te veel lijken op het optrekken van een auto worden eruit gefilterd en tellen niet meer voor je totale hoeveelheid beweging bijvoorbeeld.

De bedoeling is natuurlijk dat je aangemoedigd wordt om meer te bewegen: eerst is er een week proefperiode waarin dit kleine pruts in alle talen zwijgt over hoeveel je al bewogen hebt, om dan genadeloos een oordeel te vellen over je activiteitsniveau. Oef, ik ben “gezond”, maar om “fit” te worden, moet ik meer gaan bewegen, en dat ding gaat me nu natuurlijk pushen. Groene lichtjes flikkeren om aan te geven hoeveel procent van mijn dagelijkse beweging ik al gehad heb en elke keer wanneer ik hem aan mijn computer aansluit, krijg ik tips en statistiekjes.


Ik denk niet dat ik er zelf zo veel geld aan zou uitgeven (60 euro aankoopprijs en 9 euro abonnement per maand, denk ik), maar dit soort gadgets werkt wel ontzettend goed bij mij... Ten eerste vind ik alles leuk wat getalletjes genereert: hiermee kan ik tot op de minuut kijken of ik beweeg. 11:45 piek: Liesbet gaat de trap af naar de cafetaria. 12:46-12:15: niks, Liesbet eet. 12:15-12:30 brede piek: Liesbet gaat met de collega’s het traditionele blokje om. 12:30-13:18: niks, Liesbet is aan het programmeren. 13:18: kleine piek, Liesbet heeft jeuk aan haar voet. Verslavend. Nou ja, ik was ook diegene die op cursusdienst uit de databank de meest nutteloze queries uitdacht om te achterhalen of eerstejaars typischerwijze in de eerste of de tweede helft van de week hun cursussen kochten en dankzij welke prof we de meeste winst maakten. Als ik de medische beeldverwerking ooit beu wordt, kan ik nog eens een carriere in datamining overwegen...

En ja, ik geef het toe, ik ben ook een beetje een competitiebeestje (gediagnosticeerd door de psychologie-zus) en ik wil alle lichtjes ‘s avonds zien branden. Vermits veel van mijn collega’s er dus ook eentje hebben, is het inderdaad het gespreksonderwerp bij de koffie: “Ha, ik had gisteren 124%!” Dus krijg je mij geen roltrap meer op en heb ik in mijn leven nog nooit zo veel te voet gedaan als de afgelopen weken. Benieuwd hoe lang ik het volhoud, maar het kan maar helpen om een paar van de Nieuw-Zeeland-kilo’tjes kwijt te raken...

Geen opmerkingen: