Europa

Als goede Europeaan ben ik dit weekend van Duitsland naar Nederland gereisd, terwijl ik na een laatste blik op de webpagina's van de kandidaten mijn definitieve keuze naar de volmacht-zussen in Belgie gestuurd heb.

Ik heb de afgelopen weken met heel wat Vlamingen, Duitsers en Nederlanders over de Europese verkiezingen gepraat. Al is in Nederland en Duitsland de opkomst voor deze verkiezingen laag, toch heb ik het gevoel dat er niemand aan het nut van de EU twijfelt en dat er tenminste in mijn niet-representatieve vriendenkring toch vaak, genuanceerd en optimistisch over Europese politiek nagedacht wordt.

En dat vind ik bemoedigend, want ik vind het fijn dat ik op de trein geen paspoorten moet bovenhalen, maar enkel aan het accent van de conducteur merk dat we de grens over zijn. En zonder de EU had ik ook niet op een maand tijd een job in Duitsland kunnen aannemen, er beginnen werken, me officieel aanmelden en alle sociale zekerheden in orde krijgen. In onze Nederlandse trein met vertraging murmelde de conducteur dat de trein naar Duitsland toch op ons zou wachten in Amersfoort: zonder Europees samenhorigheidsgevoel had die Nederlandse passagier misschien niet spontaan in zijn beste Duits-met-haar-erop aan het oudere Duitse echtpaar uitgelegd dat ze hun aansluiting toch nog konden halen als ze snel naar perron 4 gingen.

Op de definitieve resultaten moeten we blijkbaar nog even wachten, maar ik wens alle bevlogen, nieuw verkozen Europese politici een productieve en goede regeerperiode toe. Leve Europa!