Huisje en tuintje in december, boom in februari - dat is eigenlijk allemaal niet zo belangrijk. Als alles goed gaat, komt de volgende stap in het gesettlede leven in maart!
Tja, wat zal ik erover vertellen? Behalve dat we super-blij zijn en het super-geweldig is. We zijn 19 weken ver, de kleine hummel is van een zwart puntje al tot een duidelijk herkenbaar mini-mensje van zo'n 22cm groot gegroeid. Op de echo's demonstreert hij vlijtig aerobics, en sinds dit weekend voel ik ook iets bewegen in mijn buik. Dat is goed, want voordien had ik toch nog een beetje twijfel: daar zit zo'n ding te spartelen in míjn buik en ik voel daar niks van? Ik vind het verdacht, maar met een job in de medische-beeldvormingsindustrie moet ik vermoedelijk maar geloof hechten aan die echo-toestellen (tot nu toe nog geen echo met een Philips-toestel gehad - dat zou me meer overtuigen).
Ah ja, wie bij de vorige alinea over "hij" struikelde: we hebben zijn privacy voorlopig nog niet geschonden, maar gewoon zo beslist dat het een "hij" is. Op basis van nieuwe feiten (voor of na de geboorte) zullen we misschien nog van idee veranderen. Maar altijd over "het" praten is ook maar onpersoonlijk.
Hij was in zijn eerste maanden een bescheiden ventje, lange tijd onvindbaar voor zwangerschapstests en nadien ook heel onopvallend voor mij: misselijkheid? rare eetgewoontes? stemmingswisselingen? nee hoor. (Dat van die stemmingswisselingen moet ik misschien nog even bij Falk checken.)
Daardoor weten we ook niet zo precies wanneer de beslissende botsing in mijn buik plaatsvond en is de geplande geboortedatum al behoorlijk heen en weer geschoven. Tot mijn gynaecoloog de knoop doorgehakte en besliste dat het 31 maart wordt. Sindsdien houdt de kleine zich ook perfect aan de groeicurves en ontwikkelingsstappen, dus dat lijkt goed te kloppen. We zouden de baby trouwens erg dankbaar zijn als hij zich netjes aan de planning houdt: 31 maart is de eerste dag van de paasvakantie, want handig is met ouders die in het onderwijs staan.
Maar dat lijkt nog heel veraf, eerst ga ik nog ontdekken hoe het leven met 10 kilo meer is, hoe lang ik mijn buik nog de 20 km woon-werk-fietstocht meegesleept krijg, en alle andere zwangerschapsavonturen...
Tja, wat zal ik erover vertellen? Behalve dat we super-blij zijn en het super-geweldig is. We zijn 19 weken ver, de kleine hummel is van een zwart puntje al tot een duidelijk herkenbaar mini-mensje van zo'n 22cm groot gegroeid. Op de echo's demonstreert hij vlijtig aerobics, en sinds dit weekend voel ik ook iets bewegen in mijn buik. Dat is goed, want voordien had ik toch nog een beetje twijfel: daar zit zo'n ding te spartelen in míjn buik en ik voel daar niks van? Ik vind het verdacht, maar met een job in de medische-beeldvormingsindustrie moet ik vermoedelijk maar geloof hechten aan die echo-toestellen (tot nu toe nog geen echo met een Philips-toestel gehad - dat zou me meer overtuigen).
Ah ja, wie bij de vorige alinea over "hij" struikelde: we hebben zijn privacy voorlopig nog niet geschonden, maar gewoon zo beslist dat het een "hij" is. Op basis van nieuwe feiten (voor of na de geboorte) zullen we misschien nog van idee veranderen. Maar altijd over "het" praten is ook maar onpersoonlijk.
Hij was in zijn eerste maanden een bescheiden ventje, lange tijd onvindbaar voor zwangerschapstests en nadien ook heel onopvallend voor mij: misselijkheid? rare eetgewoontes? stemmingswisselingen? nee hoor. (Dat van die stemmingswisselingen moet ik misschien nog even bij Falk checken.)
Daardoor weten we ook niet zo precies wanneer de beslissende botsing in mijn buik plaatsvond en is de geplande geboortedatum al behoorlijk heen en weer geschoven. Tot mijn gynaecoloog de knoop doorgehakte en besliste dat het 31 maart wordt. Sindsdien houdt de kleine zich ook perfect aan de groeicurves en ontwikkelingsstappen, dus dat lijkt goed te kloppen. We zouden de baby trouwens erg dankbaar zijn als hij zich netjes aan de planning houdt: 31 maart is de eerste dag van de paasvakantie, want handig is met ouders die in het onderwijs staan.
Maar dat lijkt nog heel veraf, eerst ga ik nog ontdekken hoe het leven met 10 kilo meer is, hoe lang ik mijn buik nog de 20 km woon-werk-fietstocht meegesleept krijg, en alle andere zwangerschapsavonturen...
2 opmerkingen:
Super! Geniet ervan! :-)
Gefeliciteerd!
Een reactie posten