Als uw hoogstpersoonlijke Duitslandcorrespondent, kan ik natuurlijk niet anders dan vertellen over de val van de muur. Maar eigenlijk wil ook niks liever, want ik vind het zelf een geweldig interessant thema.
Ik ben ook net oud genoeg om de val van de muur nog echt te herinneren. Negen jaar was ik, en het moest wel iets heeeeeel belangrijks zijn, want voor de eerste keer (en tevens de enige keer in de hele gezinsgeschiedenis) mochten we voor TV eten. Nou ja, zoals ik het me herinner, wisten we niet echt of we mochten, maar mama en papa zaten met een bord op schoot voor TV naar het nieuws te kijken en hadden voor een zeldzame keer amper aandacht voor ons. Na het nieuws hebben ze dan wel een beetje uitgelegd, al snapte ik waarschijnlijk niet alles zo echt. Maar dat het speciaal was, was duidelijk, want we kregen plots een nieuwe televisie! De oude zwart-wit was zo wazig geworden dat je geen ondertitels kon lezen, en mama en papa wilden plots ook alle Polen, Russen en Tsjechen kunnen verstaan. En zonder ondertitels was dat net iets te lastig blijkbaar. Dus wij vonden die val van de muur ook fantastisch!
Intussen begrijp ik er meer van, al blijft het nog steeds bijna onbegrijpelijk hoe het plots zo snel en vooral zo vreedzaam gegaan is. Dus zal ik hier de komende dagen nog een en ander vertellen, zoals wat Schabowski's Zettel was. En wat ik hier over de DDR geleerd heb, en wat er niet in de Belgische kranten staat.
Een update, eindelijk...
10 jaar geleden
3 opmerkingen:
Wow dat herinner ik mij allemaal niet meer. Wel de stukjes muur van ons mama. Tot binnenkort!
20 jaar later... iets minder hectisch (geen kleine kinderen), maar toch nog voldoende (binnenvallende grote dochter, last minute boodschappen,...), een betere tv (kleur! kabel!) maar toch ook niet zo veel veranderd... mama en papa weer met het eten voor tv, voor de val van de berlijnse muur. zo heb ik nu toch ook herinneringen zoals ons lies.
groetjes
Ien
:-)
Een reactie posten