Een klein beetje ervaring met zwanger zijn heb ik nu al (30 weken om precies te zijn), tijd voor een kleine balans. Wat zijn de voor- en nadelen?
Pro:
- Zwanger zijn is de perfecte uitvlucht voor zowat alles. "Geen zin in" gewoon vervangen door zielig kijken, over de buik wrijven en zeggen "ik weet niet of dat nu een goed idee is..." of "goh, ik ben zo moe...". (Dat laatste is wel meestal waar, hoor.)
- Dat fantastische geluksgevoel als ik in bed kan gaan.
- Geen lange twijfels meer wat ik zal aantrekken vandaag. Het aantal mogelijke outfits is nogal beperkt.
- Mijn collega's zijn nog aardiger dan anders, misschien zijn ze bang voor opvliegende zwangerschapshormonen? En aan smalltalk-thema's geen gebrek.
- En het is toch wel spannend wat er zich allemaal aan mijn lichaam verandert, nu er een mens in groeit. Dat idee op zich doet me wel nog steeds een beetje aan alien-films denken, maar intussen ben ik een beetje aan het idee gewend en is het vooral fascinerend.
Contra:
- Zowat elke nacht rond 4u wakker worden en een uur lang te wakker zijn om te kunnen slapen. Nu ja, het is goed voor mijn calcium-gehalte (melk drinken) en helpt maandag en donderdag voor het werk. Op die dagen heb ik namelijk om 8u 's morgens telefoonconferentie met koreaanse collega's. Die sturen hun voorbereiding altijd zo rond 4u 's nachts rond. Ik gebruik mijn uurtje wakker om me voor te bereiden. Maar ben 's morgens natuurlijk wel moe.
- Rugpijn bij lange autoritten. Gelukkig hebben we nog steeds geen auto. Tijdens de kerstvakantie had ik vaker rugpijn, maar sinds ik weer aan het werk ben, is dat helemaal weg. Een goede bureaustoel, fietsen en regelmatig een beetje rondlopen schijnt beter te zijn dan de hele kerstvakantie in de zetel hangen. En mijn gynaecologe wilde me al bijna weer met ziekteverlof sturen...
- Geen gerookte ham, geen sushi, geen biefstuk seignant, geen glaasje wijn.
- Af en toe de angst dat het toch een kleine octopus wordt in plaats van een mensje, als hij weer overal tegelijk lijkt te stampen.
Meer pro dan contra, dus gaan we nog even voortdoen, he. Eens kijken hoe de laatste 10 weken worden... Voor de nieuwsgierigen nog een kleine buik-vergelijking:
Pro:
- Zwanger zijn is de perfecte uitvlucht voor zowat alles. "Geen zin in" gewoon vervangen door zielig kijken, over de buik wrijven en zeggen "ik weet niet of dat nu een goed idee is..." of "goh, ik ben zo moe...". (Dat laatste is wel meestal waar, hoor.)
- Dat fantastische geluksgevoel als ik in bed kan gaan.
- Geen lange twijfels meer wat ik zal aantrekken vandaag. Het aantal mogelijke outfits is nogal beperkt.
- Mijn collega's zijn nog aardiger dan anders, misschien zijn ze bang voor opvliegende zwangerschapshormonen? En aan smalltalk-thema's geen gebrek.
- En het is toch wel spannend wat er zich allemaal aan mijn lichaam verandert, nu er een mens in groeit. Dat idee op zich doet me wel nog steeds een beetje aan alien-films denken, maar intussen ben ik een beetje aan het idee gewend en is het vooral fascinerend.
Contra:
- Zowat elke nacht rond 4u wakker worden en een uur lang te wakker zijn om te kunnen slapen. Nu ja, het is goed voor mijn calcium-gehalte (melk drinken) en helpt maandag en donderdag voor het werk. Op die dagen heb ik namelijk om 8u 's morgens telefoonconferentie met koreaanse collega's. Die sturen hun voorbereiding altijd zo rond 4u 's nachts rond. Ik gebruik mijn uurtje wakker om me voor te bereiden. Maar ben 's morgens natuurlijk wel moe.
- Rugpijn bij lange autoritten. Gelukkig hebben we nog steeds geen auto. Tijdens de kerstvakantie had ik vaker rugpijn, maar sinds ik weer aan het werk ben, is dat helemaal weg. Een goede bureaustoel, fietsen en regelmatig een beetje rondlopen schijnt beter te zijn dan de hele kerstvakantie in de zetel hangen. En mijn gynaecologe wilde me al bijna weer met ziekteverlof sturen...
- Geen gerookte ham, geen sushi, geen biefstuk seignant, geen glaasje wijn.
- Af en toe de angst dat het toch een kleine octopus wordt in plaats van een mensje, als hij weer overal tegelijk lijkt te stampen.
Meer pro dan contra, dus gaan we nog even voortdoen, he. Eens kijken hoe de laatste 10 weken worden... Voor de nieuwsgierigen nog een kleine buik-vergelijking:
 |
| Buik juli |
 |
| Buik december |
2 opmerkingen:
Ik herken het gevoel. Ik denk nog altijd dat het is, omdat ik tot het einde toe, zoveel mogelijk dezelfde fysieke taken deed als voordien (wel bij Rowan, heb ik afwasmachien leeghalen op het einde door Pieter laten doen, maar die was dan ook wat groter dan Nathan and zn knieen en voeten zaten constant tegen mijn ribben aan). Ik weet het is niet elke vrouw gegeven, maar blijf fietsen en rondlopen zolang je er geen pijn van krijgt. Voor de rest, spannend die laatste 10 weken :)
Leuk artikel hoor!
Een reactie posten