Zuurkool

Nog vergeten te vertellen, maar ik heb mijn eerste zuurkoolmoment beleefd in Duitsland. Op het bedrijfskerstfeest bestond het menu namelijk uit een buffet met 3 soorten vlees (geen Wurst, wel gehaktballen), pastasla, aardappelsla, een ongeïdentificeerde aardappelkoek, mosterd en als groentecomponent dus veeeel zuurkool.

Natuurlijk mis ik mijn zuurkool al, maar intussen geniet ik van de heerlijke Vlaamse culinaire traditie waarmee ik door vrienden en familie uitgebreid word verwend.

Uitputtende jacht

Het blogschrijven is er de laatste twee weken niet van gekomen, maar ik had een goede reden: huizenjacht. Een snelle telling in mijn notitieblokje leert dat ik er 26 bezocht heb. Leuk voor de eerste 3 en frustrerend voor de volgende 22. Soms was de woning gewoon echt maar niks, zoals deze hier waar toch een 30-tal geinteresseerden elkaar verdrongen voor een bouwvallig krot van 40 vierkante meter:















Vaker was ik wel geinteresseerd (mijn eisen heb ik snel beperkt tot het hoogstnoodzakelijke), gaf braaf mijn financiële leven bloot in het voorziene formulier, slijmde en glimlachte en ogenknipperde zo lief en betrouwbaar ik kon bij de makelaar... en wachtte dan tot hij/zij terugbelde. Wat nooit gebeurde. Ik gok erop dat mijn niet-Duits zijn en mijn amper-twee-maanden-in-Hamburg-zijn me meteen minpunten opleverden. De aanhoudende ontgoochelingen en verhalen van een collega die al sinds 4 maand op zoek is, zorgden ervoor dat ik me toch echt zorgen begon te maken waar ik heen moest als ik op 31 januari mijn huidige stulpje zou moeten verlaten.

Dankzij een advertentie ik zelf in de krant gezet heb (lekker profileren: dr-ingenieurin bij Philips sucht Wohnung ...), mocht ik vandaag echter als eerste mogelijke huurder de woning bekijken, nog voor ze ergens online gezet was. En ze was super. Bijna alles wat ik me gewenst had, dus moest ik alleen de makelaar nog overtuigen dat ik ook was wat hij zich wenste. Bijna twee uur heeft mijn bezoek daar geduurd, eerst in het appartement en dan bij de makelaar thuis bij een kopje thee, en het voelde exact zoals mijn sollicitatiegesprekken. Gelukkig vond ik de makelaar ook echt een aardige en interessante man, maar ik voel me toch lichtjes een ontzettende slijmbal.

Maar goed, op het eind heeft hij me verzekerd dat hij het appartement aan geen enkele andere kandidaat meer gaat tonen, dat hij de eigenares gaat overtuigen dat ik de ideale huurder ben en dat ik de woning krijg. En ik hoop dus heeeeel hard dat de eigenares die momenteel op skivakantie is daar in de sneeuw niemand tegenkomt die een woning zoekt in Hamburg en dat begin januari echt een ondertekend contract voor me heb liggen...

Dus kan ik nu mijn koffers gaan pakken om morgen naar Leuven te reizen, een heel stuk onbezorgder dan de voobije weken. Hoe heerlijk gaat dat zijn! Niet meer drie keer per dag de immosites checken, geen herhaaldelijke pogingen om makelaars aan telefoon te krijgen en niet meer elke avond in de kou heel Hamburg doorfietsen!

Wort des Tages: "Ich bin Bahnhof" (Ik ben met zuiderse flair in het station)

Liesbet in de wolken

Want de zon schijnt en het werk gaat goed. Morgen alweer terug naar Hamburg-thuis.

Sinterklaas is geweest!

En behalve chocolade...... bracht hij ook Johan, bartje en Steven Skippy (die uiteraard het beloofde champagne-ontbijt gekregen hebben).

Een beetje sight-seeing, veel cafeetjes en restaurants, kerstmarktspecialiteiten, zwemmen en een wandeling lang de grachten: zo gaat een weekend gauw voorbij.
(En zo ziet het er ongeveer uit wanneer je vier mensen op 16 vierkante meter te slapen legt:)

Weihnachtsmarkt

In Duitsland hoort een bezoek aan de kerstmarkt, en dat deed ik vandaag met erg fijn Nederlandstalig gezelschap (leve de taaltandem).
De kerstman die over de kerstmarkt vliegt is lichtjes kitsch, maar de Wurst lekker warm en de bosbessen-Glühwein smaakte verrassend goed.

En dan thuiskomen en merken dat de poetsvrouw alles weer schoon en blinkend gemaakt heeft, kaarsje aan, kopje thee en koekje erbij en spaanse dvd kijken. Zo slecht is het leven hier niet...

Wort des Tages: in trocken Tüchern sein (veilig zijn, in orde zijn), das ist doch Quark (dat is toch onzin), häkeln (haken)

Woningqueeste in Hamburg

Mijn collega's hadden me gewaarschuwd: een woning vinden in Hamburg is niet zo simpel... Afgelopen week ben ik er aan begonnen, wijken uitzoeken waar ik wonen wil, nadenken wat ik belangrijk vind (een echt bad en geen douche, voldoende grote keuken, fietsparkeerplaats) en wat niet (parkeerplaats, lift, metro onmiddellijk naast de deur).
Maar dan op basis van de korte tekstjes in het enorme aanbod op de immobiliensites beslissen wat de moeite waard is en wat niet... dat is een ander paar mouwen. Bij heel wat woningen is er een "kijkmoment" waar alle geinteresseerden kunnen komen rondlopen in het appartement. Ik heb er vandaag 4 gedaan, interessant...

Bij het binnenkomen krijg je een formulier wat je dan bij het buitengaan weer aan de verhuurder moet afgeven, daarop mag je behalve naam en contactgegevens ook het volgende invullen: studie, job, werkgever, sinds wanneer bij die werkgever, loon?, al ooit schulden gehad?, momenteel schulden, al ooit een woning gezet?, waarom verlaat je de huidige woning?, enz. Bij 2 van de 4 plekken hoorde er ook een klein kruisverhoor door de verhuurder bij (thema's als "hoe lang zoek je al? oh, zo lang, waarom faal je telkens?" , "oh, gescheiden, en schulden daaruit?", "hmm, bij Air France, en wat als je over een paar maand overgeplaatst wordt naar Frankrijk?", "En wat is dan exact je jobinhoud? ah, gewoon verkoopster dus, dan is je loon vast niet voldoende, u kan vertrekken", etc.) En bij mij dus achterdochtig "hmm, nog in de proeftijd...". Verder had ik het gevoel dat Doktor-Ingenieur gelukkig wel goed inschat werd. Ja, voor een keer ga ik mijn doctortitel volop proberen uit te spelen...

Met al die info moeten de verhuurders dan een selectie maken van wie ze in hun woning willen, en daarbij schijnen ze keus te over te hebben: in een van de appartementjes waren we met maar liefst 70 geinteresseerden (en dat allemaal op 36 vierkante meter - het was dus aanschuiven).

Geen van de 4 was mijn droomwoning, maar ik heb nog een ellenlange lijst mogelijke kandidaten. En na al dat rondgefiets en met een opkomende zware verkoudheid, had ik dan verder een rustige zondagnamiddag verdiend. De traditie van gebak op zondag heb ik vanuit Luik meegenomen, al is het nu zonder Sabrina en bartje, maar met een nieuwe theetermos.

¡Que magnífico!

Eén van de Philips systemen wordt momenteel getest in een ziekenhuis in Alicante, maar de communicatie loopt niet zo vlot omdat bijna al het personeel daar enkel Spaans spreekt en er bij Philips Hamburg schijnbaar niet al te veel Spaanstaligen rondlopen... En nu hebben ze ontdekt dat dat nieuwe Belgje van de ontwikkelingsafdeling wat Spaans kan... Resultaat: over een week mag ik een paar dagen naar het zuiden van Spanje!

Een snoepreisje zal het niet worden, er is al een stevig programma vastgelegd, maar hey, ik zal toch wel even zon en zee zien :-) Daarvoor heb ik het wel over om (1) volgende week op het werk intensief crash-course van mijn collega's te krijgen om daar ook technisch wat zinvols doen en (2) alle vrije tijd aan Spaanse woordenlijstjes, grammatica en Spaanse DVD's te besteden. Simultaan Spaans-Duits vertalen zal namenlijk toch wel even slikken zijn.

Licht sorrygevoel tegenover mijn aardige collega wiens reis ik afpak..., pero ¡me alegro mucho!

Nivea

Jawel, beste lezer, Hamburg is een absolute wereldstad! Wist je wel dat álle Nivea-klassieke-huidcreme-potjes in mijn achtertuin geproduceerd worden?
Toch wel fascinerend he? Al vond ik die huidcreme zelf eigenlijk altijd vreselijk. Maar de jonge-enthousiastelingen-netwerk-club binnen Philips organiseerde een bedrijfsbezoek bij Beiersdorff, de firma die ondermeer Nivea produceert. Uiteraard doe ik helemaal mee met netwerken en grijp ik elke kans om mensen te leren kennen. Dat is ook prima gelukt, het was een leuke avond, ik heb wat aardige mensen leren kennen (en ja, ik ga wellicht mee organiseren de volgende keer, zo ken je me toch).

En wat hebben we geleerd bij Nivea?
* In Europa geeft elke burger gemiddeld 5 euro per jaar uit aan Nivea-producten
* In Azie heeft Nivea een enorm succes met de whitening-line (het omgekeerde van bruinen-zonder-zon), in het bijzonder bij mannen
* In de productie vliegen de dekseltjes voor de klassieke huidcreme aan meer dan 10 per seconde uit de machine, best indrukwekkend. De productielijn kan tot 6 ton huidcreme per dag produceren.
* Labello bestaat al sinds 1910
* Beiersdorf serveert zijn gasten heeeeeeeerlijke koekjes en warme thee als het buiten koud is

Uiteraard hebben we ook een zak cadeautjes meegekregen. Welke man wil mijn doosje "Extreme comfort after shave balsam" hebben? Iemand interesse in een doosje van de klassieke creme? Wie eerst reageert of mailt, krijgt het bezorgd (levering enkel in Hamburg of Leuven). Al de rest hou ik lekker zelf of is al weggeschonken.

Wort des Tages: die Arschkarte haben (pech hebben, en dat komt uit de tijd dat er nog zwart-wit-tv's waren en toch al voetbal op tv. Toen kon je dus niet zo makkelijk weten welke kleur kaart de scheidsrechter trok, en daarom kwam de gele uit de borstzak, en de rode van achter, van aan Arsch dus), mit einem blauen Auge davon kommen (nog vrij goed uit een moeilijke situatie komen), kassieren (stopzetten, opschorten, bv van een project)

Een weekendje Jena

Het afgelopen weekend was ik op bezoek in Jena om te genieten van het vijfsterrenhotel "Pension Sabrina" met de twee alleraardigste gastvrouwen van heel Thüringen:
Jena ligt in het voormalige Oost-Duitsland en is een universiteitsstad omsloten door bergen (of toch minstens heuvels). Een heel ander uitzicht dan het platte Hamburg dus (bemerk ook de sneeuw!):

En die foto mag er dan wat grijs uitzien, de binnenstad staat vol mooie oude huizen en statige universiteitsgebouwen waar Goethe, Schiller en Hegel nog gewerkt hebben.
(De witte vlek op foto 1 is de muts waar ik onder zit.)
Behalve architecturaal en historisch schoons, heeft Jena gelukkig ook gezellig cafeetjes om op te warmen en een leuke cocktailbar, zodat het een heel leuk ontspannend vrouwenweekendje was. Het herhalen waard :-)

Wort des Tages: die Rinde (rand, van kaas bijvoorbeeld), der Talar (toga, voor proffen - de romeinse ingewikkelde lakens heten ook Toga), der Faustling (want - in tegenstelling tot gewone handschoen), die Attrappe (dummy, fake, rekwisiet, maar een beetje negatieve connotatie)

Het sneeuwt in Hamburg!

(ok, de foto is gepikt, maar het sneeuwt wel echt)

Een multilinguale musical

Voor het avondeten was ik vanavond uitgenodigd door een franse student die in Hamburg op Erasmus is. We bleken met een achtkoppig gezelschap aan tafel te zitten: de Fransman, 3 Mexicanen, een Chileense, een Braziliaanse, een Tsjechische en ik. Mijn CLT-cursus Spaans kwam van pas in dat taalbad, waar vooral Spaans en Duits aan bod kwamen, gekruid met wat Engels en Frans. En de muzikale Mexicanen hielden het niet bij het spreken van die talen, maar barstten tijdens het gesprek ook voortdurend in zingen uit. Ik voelde me net in een musical, en snapte regelmatig geen snars van wat er gezegd/gezonden werd (maar dat gold ook wel voor de rest van de tafel).

't Was in elk geval erg gezellig, het eten was heel lekker (verse soep! gebraad! perfecte meringues! appeltaart!) en mijn meegebrachte Duvel en Leffe vielen erg in de smaak. Ze snapten niet dat ik er zelf geen slok van hoefde :-) Leuke avond dus, en ik heb nu in Hamburg een grote keuken waar ik terecht kan als ik ook eens wil gaan koken. En ik heb een beetje geproefd van het beruchte Erasmus-fenomeen.

Wort des Tages: feuern, entlassen, freisetzen (alle drie: ontslaan, maar dan van minder formeel naar formeler taalgebruik), verzerren (vervormen), Wortmeldung (in een vergadering: iets wat je als publiek nog wil zeggen, "Gibt es noch eine Wortmeldung?" vraagt de voorzitter dan aan het publiek), col (kool, maar dat is dus een Spaans woord)

De Identikit

Wie herinnert zich de Identikit uit Het Eiland, de PowerPoint slide waarmee Michel Drets zich bij de hele firma mag voorstellen?
Ik heb er ook eentje! (Verschil: ik heb de slide wel gemaakt, maar mijn chef heeft hem rondgestuurd met een begeleidend woordje.)

Eigenlijk al sinds dag 2, maar vandaag sprak er iemand me voor het eerst rechtstreeks op aan: "Ich glaube, wir haben uns noch nicht kennengelernt, aber Sie waren uns schon zugeschickt worden." (Ik denk dat we elkaar nog niet hebben leren kennen, maar u was me wel al toegestuurd.)

Nog meer onlein op de trein

Voor de zondagsspecial voorziet Deutsche Bahn niet enkel vertraging als afwisseling voor de reisgasten, maar ook nog meer!

Ten eerste is het hier in de coupe lekker warm. Gratis sauna zeg maar, maar dan droog en zonder zuurstof. Airco is stuk, raampjes kunnen niet open en elke plaats is bezet.

Ten tweede kregen we rollercoaster en reflextest cadeau: midden tussen twee stations stopte de trein zo plots dat de meeste bagage plots naar voor schoof, en bovendien stonden we redelijk scheef, zodat de zwaartekracht me teder tegen mijn buurvrouw aandrukte. Spannender werd het meteen nadien toen de trein, nog steeds schuin staande, even plots weer vooruitschoot en mijn loodzware trekkersrugzak (o.m. een stevige portie belgisch bier en een stapel lectuur) uit het bagagerek naar beneden donderde. Gelukkig had de buurvrouw en enkele andere omzittenden (de Volkshochschule-kookclub op excursie) een snelle reflex en hebben we met vier opspringende vrouwen de rugzak kunnen opvangen voor er iemand verpletterd werd.

En tot slot de zondagse detective: meteen na het vertrek uit Düsseldorf stopte de trein opnieuw bruusk en werd omgeroepen dat iemand de noodrem getrokken had en er eerst onderzoek moest ingesteld worden. Intussen zijn we weer vertrokken, maar lopen er hordes conducteurs en politiemensen rond die naar elkaar roepen "hij is in de trein, maar we vinden hem niet!" Net Agatha Christie...

Op zijn minst stimuleert dit het sociale contact in de trein, en rijden we nu ook weer in de goede richting. De vertraging ligt rond 40 minuten. De trein is toch altijd een beetje reizen.

Wort des Tages: die Bürde (last)

Onlein op de trein

Na het cliché van het vieze duitse brood, zullen we er vandaag nog eens eentje ontkrachten: de eeuwige duitse Pünktlichkeit. Tijdens mijn sollicitatietripjes nam ik tien keer een trein van de Deutsche Bahn, daarvan reden er exact 2 zonder vertraging. En ook vandaag, op weg naar Leuven, vertrok mijn eerste trein met vertraging en was ik dus maar nipt op tijd voor mijn aansluiting in Keulen. Helaas stond de ICE naar Brussel niet op het perron waar hij hoorde te zijn, het elektronisch ankondigingsbord op het perron kondigde in volkomen onschuld gewoon de volgende trein aan.

Fijn, want ga dan maar op zoek naar dat ene aankondigingsbord in het enorme station van Keulen dat wel vertelt dat je trein op een ander perron staat. Na een stevige sprint met al mijn bagage spring ik hijgend een minuutje voor het aangekondigd vertrekuur in de trein (reminder to myself: volgende keer minder hoge hakken). Die trein die dan dus doodleuk nog een kwartier blijft staan zonder een woord uitleg, en met op de schermpjes afwisselend de boodschap "Zug Richtung Brüssel" en "Zug endet hier". Bon, we zijn vertrokken intussen en ik ben eens benieuwd of ik mijn aansluiting in Brussel haal.

Maar ook een positieve noot: dankzij mijn geliefde UMTS-internetaansluiting ben ik wel lekker stoer online in de trein en kan ik u live berichten dat het momenteel donker is tussen Keulen en Aken. En dat ik hoop dat er thuis nog wat avondeten overgebleven is, want tijd om in Keulen wat te zoeken was er dus niet.

Wort des Tages: der Raster (ipv das Raster), der verunfallter Patient (maar niet: "Ich verunfalle" of "Mein Bruder ist gestern verunfallt").

Een vergissing

Ik moet bekennen dat ik me zwaar vergist heb in het Duitse brood. Tot nu toe was ik ervan overtuigd dat het enkel zuur, zwaar te verteren en vies was. Het enige voordeel leek me de houdbaarheid: tijdens praktikum in Keulen heb ik maar één brood gekocht, en dat smaakte na een maand nog net zoals de eerste dag.

Een broodmachine stond dus al op mijn verlanglijstje voor Kerstmis en had ik twee belgische broden mee naar Hamburg. Maar ja, ooit zijn die op en een mens moet toch ontbijten, dus heb ik me deze week maar eens bij de Duitse bakker binnen gewaagd. En ik moet bekennen, de twee broden die ik tot nu toe geproefd heb, zijn superlekker, veel smaak, amper zuur en vol met allerlei zaadjes. Alleen het snijden heb ik nog niet echt onder de knie, maar ik oefen vlijtig elke morgen. En kijk, is dat driehoekige broodje niet super schattig? :-)

(Maar maak je geen zorgen over mijn Duitsland-dweperij, van de rest van het duitse culinaire aanbod ben ik nog steeds niet overtuigd.)

Wort des Tages: Scharlach (roodvonk), Keuchhusten (kinkhoest), Hexenschuss (spit) (ja, medisch onderzoek gehad op het werk)

Ruby on Tuesday

Opgepast : een nerd-intermezzo.

Mijn opdracht op het werk vandaag: de programmeertaal Ruby leren. Mij volkomen onbekend, moet ik toegeven. Van een collega kreeg ik een boek erover, en de inleiding begon zo: " Use Ruby, and you'll write better code, be more productive, and enjoy programming more.These are bold claims, but we think that after reading this book you'll agree with them. "
En de Japanner die de taal halverwege de jaren 90 bedacht zegt "Shortly after I was introduced to computers, I became interested in programming languages. I believed that an ideal programming language must be attainable, and I wanted to be the designer of it."

Dat klinkt als een reden genoeg om sceptisch te zijn en de wenkbrauwen op te halen. Maar na een dag Ruby is mijn conclusie: wat een leuke taal is dat zeg! Ruby is een soort mix van Perl, Python en Smalltalk. Kijk eens aan, professor Steegmans' lessen over Smalltalk hebben onverwacht praktisch nut. Alles is een object (3.to_string is geen probleem), de syntax is heerlijk eenvoudig, compact en elegant (2.times(print "Moin!")), zoveel mogelijkheden voor loops ([ 1, 3, 5 ].each { |i| puts i } of a *= 2 while a < 100 ), alles is referentiesemantiek (geen gezeur met -> en .), overerving uiteraard, operator overloading, allerlei handigheden zoals I/O of regular expressions of strings bewerken naadloos ingebouwd, reflection, ...
En supercool natuurlijk dit:
a = 1; b=2
a, b = b, a
en het resultaat: a=2 en b=1. Woow ;-)

Uiteraard zullen we nog even wachten of het zo leuk blijft, maar gisteren namiddag heb ik de eerste keer het boek vastgenomen en deze middag schreef ik al een hele reeks testprogramma'tjes om eenvoudige beeldverwerking te doen. En zoals het boek beloofde, met veel plezier...

Wort des Tages: abtasten (samplen), jemandem geht der Arsch auf Grundeis (ergens angst voor hebben), eine Funktion aufrufen (niet anrufen)

Eerste 100 km

Al 100 km gefietst in Hamburg!


Wort des Tages: Faltung (convolutie), schwärzen (zwart maken), Streuung (strooistraling), Kachel (tegel, -weiss jemand was der Unterschied ist zwischen Fliesen und Kachel?-)

Mijn stulpje

Nu alles min of meer zijn plaats gevonden heeft, kan ik ook een paar fotootjes tonen van mijn woonst. De virtuele rondleiding begint in het gangetje:















Daaruit kom je binnen in mijn multifunctionele woon-slaap-eetkamer. Hier kan je in de eerste hoek een zetel bewonderen, met een lelijke poster erboven die ik hopelijk snel door iets leukers kan vervangen. De zetel is uitvouwbaar tot logeerbed. Aan mijn kleerkast staat mijn gezelschapsdame en de oven die ik zelf meegebracht heb, doet meteen ook dienst als kastje. Vast niet volgens de veiligheidsnormen.
















Het bed is inklapbaar, maar dat vind ik 's morgens te veel werk. Bovendien zorgt het bed ervoor dat kleine Liesbet ook aan de bovenst schappen van de kast kan.















Een TV heb ik ook en de tafel is afhankelijk van het tijdstip van de dag mijn bureau of mijn eettafel. Als de gordijnen open zijn, kijk ik uit op een paar bladerende bomen en mijn fiets die zielig in de kou staat omdat er geen overdekte fietsenstalling is. Verder hebben we ook een stenen geit in de verte...


















En dan is er het ieniemienie-keukentje. Ongeveer een vierkante meter vloeroppervlak, twee elektrische vuurtjes (die gelukkig wel heftig hitte geven), een koelkastje en een afwasbak. Klein dus, maar eigenlijk lukt het koken voor een persoon nog wel. En voor ik meer volk kan uitnodigen, moet ik toch ten eerste mensen leren kennen en ten tweede een extra stoel bemachtigen... Zoals je ziet, ben ik nog steeds te lui om af te drogen en laten we het afdruiprekje van Ikea het werk doen.

















Tot slot is er dan het badkamertje: douche, WC, lavabo, meer heeft een mens niet echt nodig.















Wort des Tages: Fohlen (veulen)

Eerste werkweek achter de rug

Een week geleden is het intussen dat ik zo veel mogelijk van mijn hebben en houden in dozen stak om naar Hamburg te vertrekken. Hoewel het een lang aangekondigd vertrek was, gaf het toch vreemde kriebels in de buik om mijn kamer helemaal leeg te ruimen en dan echt op weg te gaan. Gelukkig werd ik thuis warm uitgewuifd en waren er de fantastische en nu nóg meer gewaardeerde Bart en Joris om me te begeleiden. Met de volgeladen auto vertrokken we rond 17u30 uit Leuven...

... om na een 7 uur, 1 weinig smakelijk wegrestaurantdiner, 1 keer fout rijden, 1 boek Lord of the Ring (Joris) en heel veel oeverloos geleuter om wakker te blijven (bartje en Liesbet) bij Philips aan te komen, waar de sleutel van mijn appartmentje inderdaad lag te wachten. Op een of andere voor mij onbegrijpelijke wijze hadden Joris en bartje dan nog de energie om alle dozen naar boven te brengen en aansluitend natuurlijk op zoek te gaan naar een cafeetje in de buurt om te toasten op mijn nieuwe Heimat.

De volgende ochtend was mijn prioriteit duidelijk: Internet! Dus amper 12 uur nadat we in Hamburg aangekomen waren, stond ik in de O2 shop waar ik me een mooie UMTS-stick en abonnement aangeschaft heb. Iets duurder dan de conventionele draadaansluiting, maar tenminste geen 6 weken aansluittijd. En daarna hadden we dan eindelijk ook een ontbijt verdiend, en wel eentje van de uitgebreide soort:

(Sluikreclame-intermezzo: als je me komt bezoeken, gaan we ook ontbijten met champagne, zalm en verse fruitsla.)

Na nog wat rondwandelen in Hamburg, rondhangen op mijn appartementje en een avond in het Schanzenviertel was het dan de volgende morgen tijd om afscheid te nemen en aan mijn leven in Hamburg te beginnen.

Het belangrijkste deze week was natuurlijk mijn eerste werkweek, en die beviel me gelukkig prima. Absoluut geen spijt van mijn keuze voor Philips dus, tot nu toe. En verder heb ik me vooral bezig gehouden met de administratieve kanten van mijn nieuwe leven, zoals deze foto bewijst:


Aanmeldingsbewijs, metrokaart, Sozialsversicherung, arbeidscontract, internet, Bahncard50, GSM, ziekteverzekering en stadsplan. Geen slechte oogst voor een week.

Aangekomen

Moinmoin! Ziezo, al 4 dagen in Hamburg en nu ook een blog. Meer verhaal komt er vandaag nog niet, omdat ik nog even druk bezig ben met een ziekteverzekering uit te kiezen, de nieuwe Ikeaspulletjes in elkaar te vijzen en te genieten van mijn vers veroverde Lohnsteurerkarte. De volgende dagen maak ik meer tijd om te vertellen hoe het leven in Hamburg loopt...

Wort des Tages: Anspitzer (slijper), Textmarker (Fluostift), Bücherei (bibliotheek)