Door een verdwenen fototoestel-verbindingskabeltje en een druk weekend ben ik weer een eindje achter met vertellen. Laten we dus maar anderhalve week teruggaan. Donderdagavond kwam Johan, de koene designridder, uit België overgevlogen om me te helpen bij de verdere inrichting van mijn appartement. Vrijdag trokken we dus maar weer eens naar Ikea met een lijstje wensen en afmetingen naar Ikea. Hoewel de Ikea-catalogus in Duitsland niet verschilt van de Vlaamse (op de veel talrijkere aanbiedingen voor "kopen op krediet" na), zijn er in de winkelinrichting toch subtiele verschillen. Deze prominent aanwezige rustieke keuken hadden we in Zaventem bijvoorbeeld nog nooit gezien:
Na veel wikken en wegen, zoeken en selecteren trokken we met drie volgeladen karren richting uitgang. Omdat ik hier geen auto heb en mijn 2,36 m hoge kast toch in geen enkele auto past, was ik van plan om bij Ikea een bestelwagen te huren. En toen begon dus de nachtmerrie.
Ik geef het toe, ik had er niet veel over nagedacht. Wist ik veel dat het donker ging zijn, dat het zou sneeuwen en dat je alleen gigantische monsterauto's kon huren? Man, man, ik heb schrik gehad in dat ding...
Ik ben doorgaans niet zo'n stresskip, maar zo'n klein meisje in zo'n grote auto in een vreemde drukke stad... Natuurlijk viel onderweg ook de Internetverbinding van mijn provisorische GPS (laptop met UMTS-internetverbinding) uit. En oh ja, uiteraard moesten we ook tanken met dat beest. Maar dat was nog lang het ergste niet: ik woon in een smal doodlopend straatje waar twee auto's elkaar niet kunnen passeren en was amper 30m de straat ingereden toen er 3 auto's uit de andere richting kwamen die niet van plan waren om achteruit te rijden. Met een belachelijk hoog adrenalineniveau en geweldige coaching van Johan heb ik dat ding achteruit de straat uitgemanoevreerd en op het fiets/voetpad gekregen (ons smal straatje komt namelijk op een grote drukke straat uit, en daar kon ik achteruit echt weer niet op raken). Goddank waren er door het verdwijnen van die drie auto's wel twee parkeerplaatsen naast elkaar vrij geworden, zodat er tenminste parkeerplaats was. En dan moesten we alleen nog maar snel *kuch kuch* alles wat we gekocht hadden naar boven slepen. Alles samen zullen we toch wel tegen de 200 kg gekomen zijn en de kast was natuurlijk te groot voor de lift. En dan in drie haasten weer terug naar Ikea, onderweg nog even de hulpeloze vrouw spelen zodat een stoere Duitse vent me helpt met tanken (ik vond de tankingang niet...) en dan net op tijd om vijf voor negen weer aan Ikea dat weerzinwekkende ding achterlaten.
En zoooooo gelukkig dat ik was toen ik uit die auto mocht kruipen. En zooooo blij dat Johan me niet heeft uitgelachen, maar wel een geweldige, rustige co-chauffeur was.
Toen dat we met het openbaar vervoer vanuit Ikea weer op bekend terrein kwamen, was het wel al 22u30 en kon ik Johan als avondmaal alleen nog de fastfoodketens in het station aanbieden... Dat heb ik zaterdag dan een beetje proberen goed te maken door dan wel netjes drie gangen in een lekker Frans restaurantje te gaan eten. Tegen dan hadden we al een halve kast in elkaar gevezen en ook nog
een iets originelere meubelwinkel bezocht, waar het personeel verkleed rondloopt en de inkoopmiddag naadloos schijnt over te gaan in een fuif (daarop hebben we wel niet gewacht). Daar ga ik wellicht nog eens terug om mijn momenteel erg standaard Ikea ingerichte plekje nog wat meer karakter te geven. Al ben ik nu ook al geweldig blij dat mijn appartement van dozenverzameling naar een echte woonplek evolueert.
Zondag was er dan nog wat tijd om de toerist uit te hangen en de binnenstad en haven te bekijken. Maar omdat het nogal koud en guur was, moet Johan nog maar eens terugkomen als de zon weer schijnt :-)
(Sfeerbeeldje: uitzicht vanuit mijn slaapkamer op de sneeuw)
Wort des Tages: Lude, Zuhälter (pooier), Muße (vrije tijd)
Maandag bezochten we dan nog het groots opgezette museum over de emigratie naar Amerika, blijkbaar voor een groot deel via de Hamburgse haven verlopen. Een van de onderdelen van het museum was een multimediaruimte waar je zelf op zoek kon naar sporen van je eigen voorvaderen in de Verenigde Staten. Verre voorvaderen hebben we niet gevonden, maar tot oma's grote verbazing (en plezier) ontdekten we wel de huwelijksakte van mijn oom en tante. Nu weten we dus zeker dat ze toen op reis effectief getrouwd zijn en dat het niet alleen een sterk verhaal was :-)
En nog een leuk neveneffect van dit weekend: mijn strijk van de afgelopen 4 weken is gedaan, mijn broeken omgenaaid en bloesje hersteld, mijn appartement was zelden zo opgeruimd en overal staan verse bloeiende plantjes en bloemen!
