Champagne bij de kapper en grillen in het park

Mijn goede voornemen voor het jaar 2009 was: vaker naar de kapper gaan. Dat leek me realistischer en vooral leuker dan 30 kilo afvallen of multimiljonair worden. Maar zoals dat gaat met goede voornemens, had ik er tot nu toe nog niet veel van terecht gebracht, met het excuus dat ik niet wist naar welke kapper ik hier moest gaan. Omdat ik zo langzaamaan echt grote gelijkenissen met de freggels begon te vertonen, ben ik zaterdag dan maar op goed geluk de dichtsbijzijnde kapper binnengestapt.
In tegenstelling tot de vrij anonieme keten waar ik in Leuven altijd heen ging (en heel erg tevreden was), bleek dit een kleurrijkere eenmanszaak met gigantische schilderijen en antieke pluchen sofa's in plaats van stoeltjes om te wachten. Zo gauw ik dan plaats mocht nemen in de kapperstoel, haalde Esther de kapster twee glazen en een fles champagne te voorschijn: "het klassieke ritueel bij een nieuwe klant".
Terwijl ze me helemaal uithoorde over Belgie, de taal belgisch, hoe je pralines maakt en terloops ook haar halve leven vertelde, vroeg ze uit beleefdheid wel even welk kapsel ik wilde. Om dan meteen haar eigen voorstel te doen en het zo te draaien dat ik een lafaard was als ik haar niet meteen stevig de schaar erin liet zetten. Mijn haar is dus een beetje korter dan gewoonlijk, een paar details hadden beter gekund, maar het is normaal dat ze ook nog een beetje moet wennen aan die gigantische hoop haar op mijn hoofd. Ik ben in elk geval blij dat ik weer een kapper heb en fris geknipt door het leven kan gaan :-) Zelfs al is die kapster een kettingrookster en heeft je haar achteraf een bloemenshampoogeur met nicotine-accentje...

En vandaag heb ik dan een ander Duits ritueel mogen meemaken: barbecuen in het park. Officieel verboden schijnt het, maar op mooie zomerdagen als vandaag zit half Hamburg met een barbecuetje in het stadspark en geurt het hele park naar gebraden vlees. Het grillen (zoals dat in het Duits heet) was een spontane aktie en supermarkten zijn zelfs hier op zondag niet open. In plaats van het klassieke gemarineerde vlees, werd het dus een bont palet van alles wat we nog in onze koelkasten konden vinden, maar dat was best lekker. Diepvriesbroodjes met tofubrochette en fetakaaspapillotte enzo. En dan lekker zonnen, frisbee en beachball (hoe heet dat in het nederlands?), maakte er dus weer een leuke zondagmiddag van.

En mijn gordijnen hangen nog steeds niet op, de stapel ongelezen kranten alleen gegroeid, mijn belastingen zijn niet ingediend en de linkerkant van mijn appartment is nog altijd niet gepoetst - waarom kost een huishouden zo veel tijd?

Wort des Tages: wie man etwas in den wald ruft, so kommt es zurück (als jij aardig bent tegen mensen, zijn zij dat ook tegen jou - en omgekeerd), Glück ist untrennbar (geluk is niet te scheiden - als je mensen gelukkig maakt, word je dat zelf ook), ausrichten (ten opzicht van elkaar positioneren, en ik moet eens ophouden de hele tijd het onbestaande woord alignieren te gebruiken), quadratieren (en niet kwadratieren), Streich (ondeugendheid)

Een weekend alleen in Hamburg

Een weekend alleen in Hamburg, het is bijna een uitzondering na de vele (heel gewaardeerde!) bezoekers en mijn tripjes naar Leuven. Maar dit weekend was er niks gepland en ik keek uit naar een rustig weekend appartement opruimen, poetsen en verder inrichten, de laatste paper voor Leuven afwerken, belastingsbrief invullen, inkopen doen, naar de kapper te gaan, de ongelezen kranten verwerken, vliegtuigtickets naar Nieuw-Zeeland zoeken, een harde schijf kopen, gordijnen ophangen en de onvertelde verhalen op mijn blog schrijven.

In plaats daarvan kreeg ik zaterdag telefoon om te vragen of ik geen zin had om 's avonds te komen eten en was ik zondagmorgen pas om 3u weer thuis, en kwam er zondagmiddag een sms die voorstelde om naar de film te gaan, waar ik nu net weer van thuis ben.
De linkerkant van mijn appartement is nu gepoetst, boodschappen heb ik gedaan en ik heb ook wat een-keer-niet-ikea-decoratie geshopt om mijn appartementje wat meer kleur te geven. Maar opgehangen is de decoratie niet (net zomin als de gordijnen), mijn PC mag bij gebrek aan backup nog een week lang niet crashen en de rechterkant van mijn appartement is nog steeds een puinhoop (net zoals mijn kapsel). Niks toedoe-lijst weggewerkt dit weekend dus, maar ik ben superblij met de eerste stapjes in de richting van een sociaal leven in Hamburg!

Fire! Fire!

We mogen bij Philips een cursus brandblussen volgen als we dat willen, en de pyromaan in mij vond dat wel een leuk idee, dus ben ik vandaag naar de "Feuerlöschschülung" (edit: Feuerlöschschulung) geweest. Eerst hadden we een uur theorie-uitleg, geen brave preventielessen deze keer, maar wel echt wat je moet doen als het brandt, hoe je moet blussen en hoe vooral niet. Dat was interessant, maar pas echt leuk was het praktische gedeelte daarna. Op een afgelegen stuk parking moesten we met verschillende brandblussers brandjes blussen - super cool! Ik voelde me geweldig stoer :-) De CO2-blusser is mijn favoriet, al is de schuimspuiter ook wel leuk. Dus als het brandt, weet ik nu al wat beter wat ik moet doen.

Als toemaatje kregen we nog een demonstratie van wat er nu eigenlijk echt gebeurt wanneer je een glas water over je brandende frietketel of fonduestel giet. Iedereen weet wel dat je dat niet moet doen, maar de explosie en steekvlam die je krijgt met ocharm 500 gr frituurvet en een half glaasje water zorgt ervoor dat je het net iets beter onthoudt (we stonden op 5 meter afstand, en het glaasje water was aan een lange steel bevestigd uiteraard). Nooit doen, he, kindjes, gewoon een deksel opzetten.

Wort des Tages: Auf links drehen (binnenstebuiten draaien), Das muss man nun mal ganz erhrlich sagen (betekent helemaal niks, gewoon het stopwoordje van de lesgever brandblussen die die zin een keer of 50 heeft gezegd in zijn uitleg), eine primär gleichgeschlechtlich oriente Kneipe (de heerlijk Duits omslachtige omschrijving voor homo-café)

Lang weekend Luik en Leuven

In de nasleep van mijn doctoraat mocht ik donderdag nog een keertje naar een conferentie in Luik en kon ik nog even rondkuieren in mijn Heimat van vorig jaar. Onze oude straat die een heel jaar opgebroken lag, is nu eindelijk helemaal heraangelegd. Het megalomane station daarentegen is natuurlijk nog laaaaang niet af, maar de Maas glinstert nog altijd trots in het lentezonnetje.


Vrijdag was vriendjesdag met stoofvlees en chocomousse met Yves en Wim in de Alma, bijbabbelen met Markus in de kelder en Katrien op trappen van Esat, cocktails op het terras van de Krekels met Tinne en bijna-dr.-Stefan, iPhone-spelletjes spelen met Johan,spinnen jagen met Tom en Jan Frederik, en gewoon een beetje liggen luieren in de zetel en genieten van het gezelschap.Op het menu stonden Spätzle, Schnitzel met Jägersoße en Donauwellentaart. Tegen mijn Duitse collega's loop ik natuurlijk de hele tijd te stoefen over het Belgische eten, maar als ik dan zelf weer in Vlaanderen ben, wil ik daar ook graag tegendraads doen en Duits koken.

En met familiebezoekjes op zaterdag en het heel gezin zonnebaden op het terras op zondag, zat het weekend er al weer op. Nou ja, dankzij de trein duurde het toch nog wat langer. Dat ik geen Thalysticket had, was gelukkig geen al te groot probleem (de conducteur was het niet met me eens, maar kwam nooit meer terug nadat hij gezegd had zijn collega te gaan halen). Deutsche Bahn daarentegen was wel een probleem, er was een elektrische storing in de buurt van Frankfurt en daardoor lag het halve Duitse treinverkeer overhoop. Na twee uur wachten in het station van Keulen, kwam er goddank toch nog een trein naar Hamburg en om half drie 's nachts raakte ik thuis. Nu is het dus al ongeveer weer bedtijd voor mij.

Ik weet waarom ik schattig ben!

Vandaag was het de laatste les Duits: ik heb nu een mooi certificaatje om te bewijzen dat ik geen enkele les gespijbeld heb en ben hier in Hamburg een paar vrienden rijker. Maar vanaf nu fiets ik op woensdagavond dus niet meer langs de Binnenalster...

... om dan 10 minuutjes later aan de mannetjes op hoge poten voor het statige Goethe-instituut aan te komen....

Voor de laatste les hadden we een andere leerkracht, die gespecialiseerd is in uitspraak. Haast elke Duitser waar ik hier meer dan 2 zinnen mee wissel, hoort dat Nederlands mijn moedertaal is, maar als ik dan vraag hoe ze dat horen, kunnen ze het nooit uitleggen. Ze benadrukken alleen maar dat ik best goed spreek en dat het superschattig is, en dat ik het vooral niet moet veranderen. Zelf dacht ik dat het de "r" was die er niet helemaal uitkomt zoals het hoort.

Maar deze nieuwe leerkracht hoorde niet alleen dat Nederlands mijn moedertaal is, maar ook dat ik uit Vlaanderen kom en niet uit Nederland. En ze kon me ook uitleggen wat ik nu eigenlijk fout doe: de "tz" moet ik scherper uitspreken, bij de "n" mijn mond meer zijwaarts opentrekken, de "u" lager uitspreken, de "d" harder maken en de "n" ook uitspreken als ze op het einde van het woord komt. En ze heeft gelijk! Toen ze mij met lichte overdrijving nadeed, klonk ze inderdaad precies als de Nederlandse Philips-managers die hier altijd dapper Duits spreken op vergaderingen :-)

Je snapt dat waarschijnlijk niet, maar ik ben haast euforisch. Al jaren vraag ik me af wat ik nu eigenlijk aan mijn uitspraak moet veranderen om niet mijn hele leven "schattig" te blijven, en nu weet ik het eigenlijk! Dus als ik flink oefen, kan ik binnenkort misschien feilloos omschakelen tussen "Liesbet wil serieus genomen worden en netjes Duits spreken" en "Liesbet wil ook wel af en toe schattig lijken"! Daar heb ik het wel voor over om minstens twintig keer na elkaar "Gummihandschuhe" te zeggen voor het eindelijk juist was...

Vlijtig oefenen zal er de komende dagen niet inzitten, want ik pak zo meteen mijn koffer voor een lang weekend Vlaanderen. Als ik er tenminste raak, want mijn bestelde Thalys-treintickets zijn niet aangekomen. Even wat frustratie van me afschrijven... Van de drie infonumers op de Duitse Thalys-website is er eentje van de Duitse spoorwegen die niet snappen waarom hun telefoonnummer op die website staat, maar die je wel laten bellen naar een nieuw nummer, waar ze ook niks van Thalys weten. Die geven dan uiteindelijk nog een ander nummer, waar je het antwoordapparaat van Thalys krijgt dat zegt dat ze (om 17u) niet bereikbaar zijn. De twee andere nummers zijn in Belgie en in Frankrijk en gewoon helemaal niet bereikbaar vanuit Duitsland (om nog maar te zwijgen van de hoge telefoonkosten).
Op de website stond wel in kleine lettertjes dat ik met mijn reserveringsnummer (nooit gekregen, alleen een code die uit letters bestaat en letters zijn geen nummer) naar een Duits treinstation moest gaan, me daarmee een nieuw ticket laten geven, daarvoor nog eens betalen en een of ander specifiek formulier vragen waarmee ik dan van Thalys mijn geld kon terugkrijgen. Ik dus braaf naar het station, Hamburg Hauptbahnhof, waar de vriendelijke mevrouw aan de internationale balie nog nooit van dat formulier gehoord had en met mijn code ook niks kon aanvangen. Haar collega's al evenmin. Dus heb ik ook geen nieuw ticket gekocht en zullen we morgen wel zien hoe hard ik ruzie krijg met de conducteurs op de Thalys.
Als de trein überhaupt komt, want bartje heeft ook een keer op een Thalys-trein staan wachten die nooit kwam, waarna Thalys met uitgestrekt gezicht beweerde dat hij er wel was geweest.